Παναγιώτης: Γεια σου, Ειρήνη.
Ειρήνη: Γεια σου, Παναγιώτη.
Παναγιώτης: Σε ευχαριστούμε που είσαι μαζί μας.
Ειρήνη: Ευχαριστώ πάρα πολύ που είμαι εδώ.
Παναγιώτης: Founder της Dyania, ελληνική λέξη διάνοια.
Ειρήνη: Σωστά.
Παναγιώτης: Oπότε είμαι σίγουρος ότι θα ακούσουμε πολύ ωραίο story, ξέρω ότι συμβαίνουν μοναδικά πράγματα αυτή τη στιγμή στη στην εταιρεία σας και σε σένα ως founder. Αυτό που βοηθάει συνήθως στους ακροατές μας είναι να έχουμε ένα γρήγορο introduction της εταιρείας.
Ειρήνη: Βεβαίως. Η Dyania είναι μία εταιρεία η οποία την είχαμε ιδρύσει το τέλος του ’19, αρχές του 2020, μια εταιρεία που είχε ξεκινήσει με σκοπό να αυτοματοποιήσουμε τη διαδικασία διαβάσματος, ουσιαστικά, των ηλεκτρονικών ιατρικών αρχείων. Αυτό τι σημαίνει; Ότι κανονικά οι γιατροί, οι νοσοκόμες, γενικά το ιατρικό προσωπικό, πρέπει να παίρνουνε, τουλάχιστον, κάθε φορά που διαβάζουν ένα αρχείο 30 λεπτά με μία ώρα να απαντάνε κάποιες κρίσιμες ερωτήσεις που έχουν για το συγκεκριμένο ασθενή. Και αυτό που καταφέραμε να κάνουμε είναι να το αυτοματοποιήσουμε, να το κάνουμε με τεχνητή νοημοσύνη σε μισό δευτερόλεπτο.
Παναγιώτης: ΟΚ.
Ειρήνη: Δουλεύουμε με νοσοκομεία, δεν τραβάμε τα δεδομένα εκτός νοσοκομείου ποτέ και γίνεται, ουσιαστικά, η κατανόηση των ιστορικών των ασθενών μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, έτσι ώστε να μπορούμε να αξιοποιήσουμε αυτά τα δεδομένα για το να… Ουσιαστικά, να ενημερώνουμε τον γιατρό για να μπορεί να πάρει καλύτερες αποφάσεις για τον ασθενή.
Παναγιώτης: Καταλαβαίνει κανείς ότι, πόσο σημασία έχει όλο αυτό, έτσι; Όλα αυτά τα αρχεία και όλα αυτά τα δεδομένα, τα οποία… Όλες οι ασθένειες, τα φάρμακα που χρησιμοποιούνε, τι δεν δουλεύει, τι δουλεύει.
Ειρήνη: Ακριβώς, ποιες παρενέργειες, τι συμπτώματα, όλη την πορεία των ασθενών… Γενικά στο εξωτερικό, αυτό το πληκτρολογεί ο γιατρός μέσα σε ένα σύστημα για να καταγραφεί όλο το ιστορικό. Συνήθως είναι… Μέσος όρος για ανασημείωση είναι 3-5.000 χαρακτήρες, οπότε δεν μιλάμε για μια-δυο γραμμές απλά. Γράφουμε όλο το ιστορικό.
Παναγιώτης: Στο μυαλό όλων μας πλέον, μπορούμε να καταλάβουμε την αξία και τη σημασία του να το πάρεις όλα αυτά τα δεδομένα, να τα αξιοποιήσεις, κάποια που ενδεχομένως να είναι ακόμα σε χαρτί. Φαντάζομαι θα μας πεις όλα αυτά τα ωραία που βλέπεις αυτή τη στιγμή στο χώρο, αλλά και πόσο σημαντικό είναι να παίρνεις όλα αυτά την ουσία πίσω από αυτά τα δεδομένα…
Ειρήνη: Ναι.
Παναγιώτης: Το μυαλό, I don’t know, τουλάχιστον το δικό μου κάνει εκρήξεις με τις ιδέες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν αυτά τα δεδομένα.
Ειρήνη: Ακριβώς. Για παράδειγμα, αν ένας ασθενής έχει καρκίνο και έχει τελειώσει με μία θεραπεία, δεν έχει ξεκινήσει την επόμενη, έχουν λυθεί οι παρενέργειες ή όποια άλλα συμπτώματα που είχε πριν ξεκινήσει και έχει προγραμματισμένο να πάει για μία εγχείρηση, τέλος πάντων, σε 2 εβδομάδες. Σε αυτό το παράθυρο έχει μία ευκαιρία να πάρει μία θεραπεία και αυτή τη θεραπεία, τότε, σε αυτό το παράθυρο χρόνου να έχει την καλύτερη πιθανότητα να έχει καλά αποτελέσματα.
Αν χαθεί αυτό το παράθυρο και δεν τον βρίσκει ποτέ ο γιατρός, θα χαθεί η ευκαιρία να σωθεί ο ασθενής.
Παναγιώτης: Το 2019 και 2020 πρέπει να φτιάξεις ένα story για να παρουσιάσεις την εταιρεία σου, την ιδέα σου…
Ειρήνη: Ναι.
Παναγιώτης: Και να λες, τι πρέπει να λες για την Dyania. Το ’22, λοιπόν, βγαίνει έξω η Open AI και κάνει train την ανθρωπότητα, τι είναι τα LLMs, τι είναι όλα αυτά. Πόσο έχει κάνει ευκολότερο το story telling σας;
Ειρήνη: Μάθαν όλοι τότε τι σημαίνει το LLM και γενικά, στον κλάδο… Βασικά ως πρόβλημα υπήρχε στην αγορά. Το ξέρανε, είχαν προσπαθήσει πάρα πολλές εταιρείες που αποτύχανε γιατί δεν υπήρχε η τεχνολογία να το κάνουνε με το σωστό τρόπο και υπήρχε, κάπως, μία κακή σκέψη για τη λέξη Natural Language Processing ειδικά στο χώρο της υγείας, οπότε στην αρχή, όταν πηγαίναμε, λέγανε «εντάξει το κάνουνε πολλές εταιρείες, πώς είσαστε διαφορετικοί;» και τώρα, άντε να τους εξηγήσουμε τι σημαίνει large language model, οπότε το πρώτο κομμάτι ήταν ότι ξαφνικά σε leadership επίπεδο σε νοσοκομεία καταλαβαίνανε τι κάνουμε σε ουσιαστικό επίπεδο. Το δεύτερο είναι ότι εμείς ήμασταν ήδη πολύ μπροστά απ’ το να είχαμε χτίσει ένα ολοκληρωμένο σύστημα, δεν ήταν απλά ένα πείραμα που παίρνουμε ένα Chat GPΤ και το δουλεύουμε. Ήταν μία προσπάθεια δύο χρόνια, που ξαφνικά βγαίνει η Chat GPT, το μαθαίνουν άλλες εταιρείες και μέσα σε δύο μήνες γεννιούνται καινούργια start-ups, τα οποία δεν είχαν ιδέα τι κάνουν, δηλαδή, τα νοσοκομεία δεν είναι κάτι που κάνεις…
Παναγιώτης: Ναι.
Ειρήνη: Με εύκολο τρόπο και δεν το κάνεις απλά για να βγάζεις εύκολα λεφτά. Ναι, είναι χρόνια, χρόνια sale cycles… Είναι πολύ περίπλοκα τα δεδομένα είναι δύσκολη η αγορά. Χωρίς ιατρική γνώση δεν φτάνεις πουθενά, οπότε, ξαφνικά είχαμε μεγάλη διαφοροποίηση από εταιρείες που είχανε ξεκινήσει ήδη πριν και ξέρανε τι γινότανε, αλλά επίσης δεν είχαμε technical debt. Άλλες εταιρίες που ξεκινήσανε το ‘15 για παράδειγμα, πριν να υπάρχουν transfarmers, είχανε επενδύσει σε άλλες μορφές, τέλος πάντων, natural language processing, όχι large language models και είχανε βρεθεί με πολύ technical debt που έπρεπε να πετάξουν ό,τι είχανε και να ξαναρχίσουν από την αρχή. Ήμασταν τυχεροί που βγήκε Chat GPT όταν βγήκε.
Ήμασταν έτοιμοι να κάνουμε scale και είχαμε το προϊόν έτοιμο είχαμε τις συζητήσεις ήδη με τα μεγαλύτερα νοσοκομεία, έτσι προχωρήσαμε.
Παναγιώτης: Άρα, θα χρησιμοποιήσω λοιπόν to Chat GPT training μου…
Ειρήνη: Ναι.
Παναγιώτης: Και θα πω ότι αυτό που καταλαβαίνω για σας είναι ότι είστε η νούμερο ένα στον κόσμο, αυτή τη στιγμή, μηχανή για να μπορέσει ένα νοσοκομείο, ένας γιατρός ακόμα…
Ειρήνη: Οι φαρμακευτικές…
Παναγιώτης: Οι φαρμακευτικές…
Ειρήνη: Ερευνητές, βασικά.
Παναγιώτης: Θα ήθελα να ακούσω όλο το research κομμάτι και όλοι, όλοι οι άνθρωποι πίσω από την επιστήμη της υγείας, θα υπέθετα, κάποια στιγμή και ίσως και ήδη οι ίδιοι οι ασθενείς να έχουν… Να μπορούν να πάνε σε αυτή τη μηχανή, σε αυτή την τεχνολογία που έχεις στήσει και να ρωτήσουν ό τι χρειάζεται να ρωτήσουν και να πάρουν πίσω μία απάντηση η οποία είναι αποτέλεσμα επεξεργασίας αδιανόητου αριθμού δεδομένων, right, και είναι πάρα πολύ to the point. Ό,τι κάνεις με το Chat GPT, αλλά εσείς είστε σε αυτό το χώρο, η νούμερο ένα στον κόσμο, αυτό καταλαβαίνω εγώ, και πόσο φανταστικό, καταρχάς, που είναι και ελληνικό story αυτό το business. Να πάμε ένα βήμα πίσω, να ακούσουμε λίγο και το δικό σου story.
Από πού ξεκίνησες, πού έχεις γεννηθεί; Ποια είναι τα πράγματα τα οποία νομίζεις ότι έχουνε παίξει καθοριστικό ρόλο στην πορεία σου μέχρι σήμερα;
Ειρήνη: Ωραία. Καταρχάς εγώ γεννήθηκα και μεγάλωσα και σπούδασα στην Αμερική, οπότε, εντάξει, σίγουρα θα έχω κάνει 15.000 λάθη στα ελληνικά μέχρι σήμερα.
Παναγιώτης: Κανένα δεν έχεις κάνει μέχρι στιγμής.
Ειρήνη: Ε, εντάξει.
Παναγιώτης: Αν μιλάγαμε στα αγγλικά εγώ θα είχα κάνει 20.000, οπότε…
Ειρήνη: Δεν πειράζει. Βασικά η μαμά μου είναι Ελληνίδα αλλά και Ελληνοαμερικανίδα. Βασικά είμαι δεύτερη γενιάς. Μεγάλωσε η μαμά μου σε ένα χωριό στο Οχάιο που έχει τον δεύτερο μεγαλύτερο πληθυσμό Ελλήνων ανά τετραγωνικό μίλι.
Παναγιώτης: Ο μπαμπάς όμως δεν είναι, είναι Έλληνας;
Ειρήνη: Ο μπαμπάς μου είναι Αμερικάνος, βασικά είναι νορβηγο-αμερικάνος από τη Μινεσότα. Βασικά είχα μεγαλώσει σε μία οικογένεια από γιατρούς, οπότε γενικά ήτανε η οικογενειακή επιχείρηση να πάω προς ιατρική και στην Αμερική υπάρχει το…
Παναγιώτης: Και οι δύο γονείς γιατροί;
Ειρήνη: Όλη η οικογένεια, αδέρφια… Ο πατέρας μου είναι οδοντίατρος και κάνει και γναθοχειρουργική, όλοι οι θείοι μου, ορθοπεδικός χειρούργος, ο άλλος, ο αναισθησιολόγος, η αδερφή μου, πλαστικός χειρούργος, ο αδερφός μου γναθοχειρουργός οι άλλοι… Μαύρο πρόβατο στην οικογένεια μου είναι φαρμακοποιός.
Παναγιώτης: Υπάρχει η φαρμακοποιός στην οικογένεια.
Ειρήνη: Η μία ξαδέρφη μου, όλοι οι υπόλοιποι είναι γιατροί.
Παναγιώτης: Δεν έρχεται, φαντάζομαι, στα Thanksgiving dinners η ξαδέρφη αυτή.
Ειρήνη: Εγώ δεν πάω.
Παναγιώτης: Η μαμά είναι γιατρός;
Ειρήνη: Η μαμά είχε τελειώσει μικροβιολόγος και μετά δεν πήγε ιατρική, αλλά ναι είναι και αυτή.
Παναγιώτης: Είναι κι αυτή του επαγγέλματος, του χώρου. Άρα έχεις όλη την πίεση του κόσμου να γίνεις…
Ειρήνη: Ήταν να πάω… Βασικά είχα ξεκινήσει βιοχημεία και επειδή στην Αμερική, στο λύκειο παίρνεις κάτι που λέγεται advance placement coursework, τέλος πάντων, και είχα πάρει όλα τα μαθήματα για βιοχημεία ήδη, οπότε είχα πάρα πολύ χρόνο στο πανεπιστήμιο, δηλαδή μου φάνηκε εύκολο και με αυτό το χρόνο δημιουργήσαμε (δυσνόητο) οργανισμό. Σηκώναμε χρήματα, ουσιαστικά, από sponsors για χορηγία είχαμε γίνει και 501(c)(3) που είναι non-profit.
Παναγιώτης: Non-profit, ακριβώς.
Ειρήνη: Να έρχονται δύο φορές το χρόνο παιδιά από όλα τα πανεπιστήμια που ήτανε μέλη των National Hellenic Student Association, και να έχουν εισιτήρια αεροπορικά και ξενοδοχείο πληρωμένο για να έρθουν στο Συνέδριο. Και το Συνέδριο θα ήταν hosted από 3 πανεπιστήμια, από διάφορα πανεπιστήμια σε διαφορετική πόλη κάθε φορά, είχαμε φτάσει σε επίπεδο που κάνανε διαγωνισμό για να δούνε ποια πόλη θα αναλάβει το επόμενο στην έδρα. Για παράδειγμα, μία φορά το είχαμε στο Βοστώνη που ήτανε από, Harvard, MIT, Tufts, Boston College και Boston University, κι εκεί είχαμε και μέντορες, τέλος πάντων, επαγγελματίες, καθηγητές κ.λπ. και είχαμε και τον Μάικλ Δουκάκης, ο οποίος είχε πάει για Πρόεδρος της Αμερικής. Ήταν ομιλητής, τρέχαμε διάφορα προγράμματα τέτοια, είχαμε φτιάξει την πρώτη αλλαγή φοιτητών μεταξύ τα δημόσια πανεπιστήμια στην Ελλάδα με τα αμερικάνικα νοσοκομεία, λάθος, πανεπιστήμια. Ήτανε μία ωραία εμπειρία γενικά, είχαμε καταφέρει πολλά πράγματα, αλλά αυτό ήταν το πρώτο μου start-up, στην ουσία. Σηκώναμε χρήματα συνέχεια και δεν είχαμε ούτε τζίρο, ούτε profit να δώσουμε, δηλαδή ήταν πάνω σε ένα όνειρο κάναμε κάπου το raising, οπότε εκεί έμαθα να κάνω κάπου το raising. Είχαμε δηλαδή στα 18-19 μας σηκώναμε 80.000 δολάρια κάθε χρόνο, τουλάχιστον.
Παναγιώτης: Πού σπουδάζεις;
Ειρήνη: Ήμουν στο Ohio State Πανεπιστήμιο.
Παναγιώτης: Βιοχημεία.
Ειρήνη: Βιοχημεία στην αρχή, επίσης πήγα στο Ohio State που ήταν εντός της πολιτείας, κοντά, οι γονείς μου δεν με αφήναν να πάω πιο μακριά. Μακάρι, αλλά…
Παναγιώτης: Ποιος ήταν πιο αυστηρός, η μαμά ή ο μπαμπάς;
Ειρήνη: Η μαμά μου, η μαμά.
Παναγιώτης: Η μαμά, ε;
Ειρήνη: Ναι, ήτανε προς… Της ελληνικής πλευράς και ήμουν και η πρώτη κόρη, οπότε η αδερφή μου είναι η δεύτερη, ο αδερφός μου είναι ο μικρός, οπότε εγώ ήμουν η πρώτη να φύγω από το σπίτι και…
Παναγιώτης: Σε κρατάνε στο state, Οχάιο…
Ειρήνη: Ναι, στην πολιτεία, στο Οχάιο. Στο Ohio State είχε όντως το καλύτερο… Ήταν το καλύτερο πανεπιστήμιο στο Οχάιο για πιο πολύ… Έρευνα και για βιοχημεία που πήγαινα, για ιατρική. Οπότε ξεκίνησα, είχα κάνει τα μαθήματα από το λύκειο, οπότε η αλήθεια είναι ότι μου φάνηκε αρκετά…
Παναγιώτης: Εύκολο.
Ειρήνη: Εύκολο στην αρχή.
Παναγιώτης: Άρα περνάς στο πανεπιστήμιο του Οχάιο, είσαι βιοχημεία, αλλά δεν τελείωσες βιοχημεία.
Ειρήνη: Ναι. Άλλαξα τελευταία στιγμή γιατί είχα φτάσει στις βιολογίες και πάλι δεν μου άρεσε πιο πολύ να θυμάμαι και να πρέπει να διαβάζω, να πρέπει να θυμάμαι απέξω ό,τι είναι να θυμάμαι. Και επίσης ταυτόχρονα έκανα πρακτική με όλους τους φίλους του πατέρα μου στη γναθοχειρουργική για να πάω μετά και έβλεπα να κάνουν τις εγχειρήσεις live, λιποθυμούσα συνέχεια. Έχω και χαμηλή πίεση, οπότε εντάξει, ό,τι και να κάνουνε, χυμούς να μου δίνουνε, κάθε πρωί δωμάτιο, έτσι, και ντουπ.
Παναγιώτης: Η ιατρική είναι no-go για εσένα.
Ειρήνη: Βασικά δεν μου άρεσε καθόλου, καθόλου το αίμα. Επίσης, το λάθος είναι ότι μία φορά έγινε μία εγχείρηση που ο ασθενής είχε… Ήταν υπέρβαρος και δεν μπορούσαν να του δώσουν αναισθησία κανονική και κουνιότανε και με το που έβλεπα ότι ήταν άνθρωπος να κουνιέται και να κόβουν εκεί ακόμα και να μην καταλάβει ο ασθενής τι γίνεται, δεν… Έφυγε για μένα. Το κομμάτι της χειρουργικής μετά ίσως σκεφτόμουνα για κανονική, για άλλο κομμάτι της ιατρικής, αλλά βαριόμουνα το λεγόμενο standard of care, το οποίο σημαίνει ότι για καλό λόγο η ιατρική αλλάζει πάρα πολύ σιγά υπάρχει ένα πρωτόκολλο που κάθε μέρα ακολουθούν για τους ασθενείς και αυτό είναι το ίδιο κάθε μέρα. Εμένα με πέθανε, δεν ήταν… Δεν μπορούσα ούτε ρουτίνα, ούτε να σκεφτώ ότι δεν υπήρχε ένα καινούργιο πρόβλημα να λύσω γιατί αν πάμε πίσω από το Λύκειο, ο εγκέφαλός μου αρέσει να λειτουργεί υπό προβλήματος, δηλαδή ξυπνάω κάθε μέρα τι μπορώ να λύσω, και αν δεν υπάρχει κάτι καινούργιο να λύσω, αν το πρόβλημα έχει ήδη λυθεί 100.000 φορές, δεν είχα λόγο, βαριόμουνα απίστευτα. Οπότε θυμάμαι πολύ έντονα, δεν το είχα συζητήσει καν με τους γονείς μου. Πάω στο δωμάτιό μου, ανοίγω λάπτοπ. Και στην Αμερική είναι πολύ εύκολο να αλλάξει κάποιος συγκέντρωση στις σπουδές με ένα κουμπί και 2 λεπτά.
Παναγιώτης: Αλλάζεις…
Ειρήνη: Κατέβηκα κάτω και τους λέω…
Παναγιώτης: Αλλάζεις κατεύθυνση
Ειρήνη: Οικονομικά. Τι; Finance. Τι είναι το Finance; Έλληνες τώρα γονείς. Τι κάνεις στα χρηματοοικονομικά; Δεν κατάλαβα, οι λογιστές κάνουν μαθηματικά και οι finance δεν; Τι είναι αυτό; Αλήθεια, αυτές ήταν οι ερωτήσεις τύπου, αυτό που θα κάνω. Και τους είχα πει ότι θα το κάνω σαν προπτυχιακό για να πάω νομική. Εκεί κάπως, βασικά δεν ξέρανε πως να το αντιμετωπίσουν όλο αυτό.
Παναγιώτης: Καταρχάς είσαι η πρώτη μετά την ξαδέρφη σου που ήταν φαρμακοποιός και ακόμα…
Ειρήνη: Μαύρο πρόβατο της οικογένειας.
Παναγιώτης: Είσαι η πρώτη που πας και λες δε θα γίνω γιατρός, μάλλον.
Ειρήνη: Ναι, ναι, ναι.
Παναγιώτης: Χαμός.
Ειρήνη: Χαμός, αφού όταν άλλαξε κάπως τελευταία στιγμή από βιοχημεία, δεν ήθελα να πάω να γίνω δικηγόρος. Είχα κάνει μια μικρή πρακτική, δεν μου πολυάρεσε, κατά λάθος έκανα μία αίτηση για μία επενδυτική τράπεζα σε συγχωνεύσεις και εξαγορές.
Και με πήρανε και δεν είχα πάρει ούτε τότε δεν είχα βάλει το πρώτο μου μάθημα για χρηματοοικονομικά, οπότε δεν ήξερα τίποτα. Πάω στην τράπεζα και μου δώσανε offer να γυρίσω full-time. Εγώ όμως δεν ήθελα να μείνω στο Κλίβλαντ. Επίσης, είχα ήδη σκεφτεί ότι, εντάξει, είναι ο τελευταίος μου χρόνος. Δεν ξέρω τι θέλω να κάνω με τη ζωή μου, αλλά δεν ξέρω ότι, αν είναι να πάω σε επενδυτική τράπεζα, θέλω να πάω σε μεγάλη πώληση, σε μία από τις top τράπεζες και είχα γράψει GMAT μαζί με τη διαδικασία συνεντεύξεων γιατί νόμιζα ότι δεν θα με παίρνανε, έκανα αίτηση έτσι, και λέω θα πάω να κάνω ένα μεταπτυχιακό για να το κυνηγήσω, τέλος πάντων. Μέσα σε 2 μέρες είχα γράψει ένα πολύ καλό GMAT score, συν, με πήρανε στην τράπεζα αυτή και αποφάσισα να πάω για μεταπτυχιακό μετά για να μην συνεχίζω στην τράπεζα μετά την πρακτική, το καλοκαιρινό.
Παναγιώτης: Μεταπτυχιακό που κάνεις;
Ειρήνη: London Business School.
Παναγιώτης: OK.
Ειρήνη: Και αυτό έγινε μέσω μίας έκπληξης, τέλος πάντων, γιατί με δέχτηκαν και στο Columbia, το οποίο ήτανε 2 χρόνια το πρόγραμμα, το SIPA. Φανταστικό πρόγραμμα από ακαδημαϊκές απόψεις. Γενικά με ενδιέφερε όλο αυτό, αλλά μέσος όρος ηλικίας ήτανε σχεδόν 28 χρονών. Εγώ ήμουν 22, δεν ξέρω γιατί με δεχτήκανε, πραγματικά.
Μάλλον νομίζανε ότι με τον φοιτητικό σύλλογο, ότι είχα κάποια εμπειρία το οποίο θα
σημαίνει κάτι, αλλά τέλος πάντων θα είχα τελειώσει στα 23 μου. Οι συμφοιτητές μου θα ήταν 28 με πολύ παραπάνω εμπειρία, οπότε ο ανταγωνισμός για δουλειές μετά δεν θα είχε τόσο νόημα, αλλά το σκεφτόμουνα και είχα έναν φανταστικό καθηγητή τότε στο Ohio State και του λέω «είμαι πολύ μπερδεμένη, με έχουνε δεχτεί στο London Business School, είναι ένα χρόνο. Είναι για παιδιά που έχουνε μόλις τελειώσει το πανεπιστήμιο. Αλλά επίσης με έχουν δεχτεί στο Columbia και είναι ivy league, και, και, και». Και μου λέει «Δεν καταλαβαίνω γιατί είσαι μπερδεμένη».
«Τι εννοείς;» λέω. «Είσαι 22 χρονών αν σε δεχτήκαν τώρα στο Columbia, δεν νομίζεις ότι θα σε δεχτούν σε 10 χρόνια; Πήγαινε στο Λονδίνο να περάσεις ωραία». Και έφυγα Λονδίνο και κάπως έτσι έγινε η πρώτη μεταφορά στην Ευρώπη και σπούδασα ένα χρόνο στον London Business School.
Παναγιώτης: Μετά;
Ειρήνη: Μετά Morgan Stanley. Βασικά πήγα στο London Business School ξέροντας ότι είχα αυτή τη διαδικασία, γιατί τώρα πια εκείνη τη στιγμή ήξερα τι γίνεται με τις επενδυτικές τράπεζες, μου άρεσε πάρα πολύ το M&A γιατί μπορούσα… Ήμουν σαν σφουγγάρι, να μάθω οτιδήποτε για κάθε εταιρεία που δουλεύαμε και άρχισα να κάνω συνεντεύξεις και να διαβάζω ουσιαστικά για συνεντεύξεις και επίσης τότε είχα ήδη πάρει όλα τα μαθήματα, οπότε δεν έπρεπε να πάω στα μαθήματα του MBS, και μέχρι το Δεκέμβριο με είχαν δεχθεί στη Citybank, στην (δυσνόητο) και στη Morgan Stanley και πήγα… Κατέληξα στη Morgan Stanley.
Παναγιώτης: Στο Λονδίνο.
Ειρήνη: Στο Λονδίνο.
Παναγιώτης: Και ξεκινάς λοιπόν την πορεία σου στο investment banking…
Ειρήνη: Σωστά.
Παναγιώτης: Το οποίο… Και μάλιστα στις εξαγορές και συγχωνεύσεις, σωστά;
Ειρήνη: Σωστά. Ήταν λίγο καμικάζι η ομάδα.
Παναγιώτης: Έχει πολλά οφέλη, έτσι; Είναι μία ομάδα η οποία κάνει deals σε όλα…
Ειρήνη: Σε όλους τους κλάδους.
Παναγιώτης: Και σε όλες τις γεωγραφίες.
Ειρήνη: Από Λονδίνο τρέχαμε EMEA, Ευρώπη, έσω Ανατολής και Αφρική, αλλά και επίσης όταν υπήρχανε οι crossboarder με Αμερική και επειδή είχα την αμερικάνικη υπηκοότητα, με στέλναν αρκετά Νέα Υόρκη τότε, οπότε δούλευα και με τα 2 γραφεία τα κεντρικά, αλλά η Morgan Stanley είχε μία ιδιαίτερη κατάσταση όπου είχε ένα M&A team, mergers and acquisitions, που ήτανε η general execution, δηλαδή από τη στιγμή που μία εταιρεία ήτανε σχεδόν σίγουρη ότι θα προχωρήσουν για ένα deal, μας φέρνανε εμάς να τρέχουμε το πρακτικό κομμάτι. Το οποίο σημαίνει ότι…
Επίσης δεν ήταν industry-specific, ενώ υπήρχαν σε οποιαδήποτε άλλη τράπεζα είχανε μόνο industry ομάδες και από την industry ομάδα θα μπορεί να κάνουν 2, 3, 4 deals τον χρόνο με μια ομάδα 30 ατόμων. Αλλά η περισσότερη δουλειά ήταν γύρω στο pitching, να πούνε τις ιδέες στις εταιρείες και strategy και να σκεφτούν καινούργιες ιδέες, αλλά πολύ πιο industry focus και συγκεντρωμένοι, ενώ σε εμάς μπαίναμε, ήμασταν λίγο, τον στρατό, δηλαδή, αλλά με βάση αυτό, έπρεπε όντως να τα μάθουμε με πολύ περισσότερο λεπτομέρεια γιατί ήτανε το πρακτικό κομμάτι, δηλαδή, πολύ περισσότερο excel modeling και έπρεπε να μάθουμε για μία εταιρεία καλύτερα, όπως ήξερε o CEO της εταιρείας αυτηνής, οπότε…
Παναγιώτης: Σε βοήθησε καθόλου αυτή η εμπειρία;
Ειρήνη: Ναι, με βοήθησε πάρα πολύ να σκεφτώ τι σημαίνει αξία οικονομική και synergies. Δηλαδή το να μπορώ να βλέπω ένα puzzle pieces και πώς μαζί 1+1 κάνει 3 είναι ένα ταλέντο που είχα αναπτύξει στη Morgan Stanley. Γιατί στην κυριολεξία αυτό κάναμε, φτιάχναμε συνεργασίες και εξαγορές, όπου υπήρχε μία ευκαιρία να αναπτύξει κάτι πολύ μεγαλύτερο από όσο θα ήταν η μία εταιρεία ξεχωριστά.
Παναγιώτης: Πέρα από το βλέπω πολλά industries, ξέρω να αναγνωρίζω ευκαιρίες και τι δημιουργεί αξία.
Ειρήνη: Ναι.
Παναγιώτης: Βλέπω όνειρα που ίσως δεν βλέπει ο ίδιος ο ιδιοκτήτης μιας εταιρείας, το οποίο είναι φανταστικό. Το βιώνω πολύ και μέσα στην Endeavor ξέρω πολύ την αξία και την ομορφιά να ασχολείσαι σε μία μέρα το πρωί με καλαμάκια και το βράδυ με LLMs σε ηλεκτρονικά αρχεία.
Ειρήνη: Μου άφησαν πάρα πολλά πράγματα, ναι. Το ένα είναι και πολύ σημαντικό και δεν ξέρω, δεν είμαι σίγουρη αν θα το ευχόμουν για κανέναν να το περάσει όταν είναι 1-2 η ώρα το βράδυ, και λες «πώς θα τελειώσω κάτι να μπορώ να κοιμηθώ 4 ώρες;» αναγκάζεσαι να δημιουργείς ένα τρόπο το οποίο θα είναι και σωστό αλλά και γρήγορο. Δηλαδή να σκεφτείς out of the box τελείως, να βγάζεις ένα αποτέλεσμα το οποίο θα μπορείς να το επιβεβαιώσεις μετά και με το σωστό τρόπο, το πιο longterm, αλλά κάπως να είναι in the ballpark range ότι είναι σχεδόν εκεί και να πας να κοιμηθείς. Και ο τρόπος που μπορεί να γίνει αυτό είναι και με… Εκεί βασικά έμαθα να γράφω κώδικα με Visual Basic για τα macros, για να τρέχουν πράγματα στο Excel και να μπορώ να κοιμηθώ. Έμαθα πράγματα που αν δεν είχα αναγκαστεί να το κάνω για λόγους επιβίωσης των καταστάσεων, δεν θα το είχα μάθει ποτέ.
Παναγιώτης: Έχεις 30 άτομα, μία ομάδα που ανεβαίνει συνεχώς σε headcount και είσαι ένας άνθρωπος που έχει φάει πολύ ξύλο και αυτή τη στιγμή είμαστε σε μία φάση που όλη η κουλτούρα είναι κατ’ εμέ πολύ σωστά, πιο πολύ προσανατολισμένη προς life-work balance, αλλά την ίδια στιγμή θεωρώ ότι όταν υπάρχει μία απόλυτη τάση και αυτό είναι η πρώτη προτεραιότητα πηγαίνεις στη δουλειά σου, η ισορροπία σου, και μόνο αυτό να είναι ο τρόπος που αξιολογείς και φτιάχνεις την ημέρα, νομίζω ότι χάνεις λίγο από τη μαγεία αυτή που περιγράφεις, στις δυσκολίες χτίζεις τον χαρακτήρα σου, στις δυσκολίες βρίσκεις καινούργιες λύσεις, στις δυσκολίες έχεις αυτό το growth.
Ειρήνη: Όταν έχεις ένα mission και τα παιδιά έχουνε πολύ δυνατό exposure, δηλαδή έχουμε γιατρούς στην Ελλάδα που έχουν τελειώσει πριν 3 χρόνια και θα παρουσιάσουνε στο (δυσνόητο). Αυτό το παιδί δεν θα κοιμηθεί, μέχρι δηλαδή… Δεν θα κοιμηθεί για 2 εβδομάδες, γιατί μέχρι να το βγάλει.
Παναγιώτης: Ναι.
Ειρήνη: Απλά αυτό είναι επειδή το έχουμε στην ελληνική κουλτούρα. Επίσης, δηλαδή ξεκινάει από τις πανελλήνιες μέχρι, δηλαδή, η αριστεία είναι η προτεραιότητα. Εμείς κάνουμε συνέντευξη για να βρούμε αυτά τα στοιχεία ότι τα παιδιά τους νοιάζει για τη δουλειά τους, ότι δεν είναι απλά πάω εκεί, πληρώνομαι, πάω σπίτι.
Παναγιώτης: Δυσκολεύεστε να βρείτε παιδιά μου που είναι mission-driven και την ίδια στιγμή έχουνε αυξημένο αίσθημα ευθύνης;
Ειρήνη: Όχι, με την έννοια ότι κάνουμε συνέντευξη για αυτό, τους δίνουμε case studies να δουλεύουν από σπίτι και όντως πρέπει να δείξουν πόσο θέλουν τη δουλειά. Το case study είναι σαν μία εργασία που θα κάνουν την έρευνά τους θα το ετοιμάσουν και θα παρουσιάσουν στην ομάδα μας για να τους προσλάβουμε και αυτό το κάνουμε για όλες τις θέσεις στη Dyania αλλά και πέρα από αυτό, το θέμα δεν είναι στο αν θα δουλεύουνε πολλοί ή όχι. Ναι, μακάρι να είχαμε το work-life balance, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε αυτό που κάνουμε αν δεν είναι στόχος ζωής, οπότε η ομάδα έχει μπει λίγο σαν… Βασικά είναι ομάδα, είναι όλοι, πώς να στο πω, κάνουμε τηλεφωνήματα με Αμερική 11:00 το βράδυ ώρας Ελλάδος, γεμίζουμε κούπες με κόκκινο κρασί και φαίνεται σαν να είναι καφέ στον άλλον που είναι στο Zoom, οπότε δουλεύουμε μαζί δεν είναι, είμαστε μέρα-νύχτα. μαζί συνήθως ταξιδεύοντας, ειδικά, εντάξει, το δύσκολο θα είναι όσο μεγαλώνουμε να συνεχίζει αυτό, αλλά ο τρόπος που το κάνουμε είναι με family dinners, δηλαδή family lunches. Κάθε μέρα όλοι τρώνε μαζί και, επίσης, εγώ κάνω την τελευταία συνέντευξη για κάθε άτομο που προσλαμβάνουμε, το οποίο θέλω να το συνεχίσω, τουλάχιστον μέχρι να είμαι στα 1000 άτομα, γιατί αλλιώς έχω χάσει την μπάλα με ποιους μπαίνω, ποιοι φεύγουνε και ένα τελευταίο check ότι είναι καλός άνθρωπος, κάπως…
Παναγιώτης Καλό fit με τη κουλτούρα…
Ειρήνη: Καλό fit, ναι.
Παναγιώτης: Τι κοιτάς εσύ στην τελευταία συνέντευξη;
Ειρήνη: Εγώ συνήθως θέλω να μου πούνε και για τους εαυτούς τους, αλλά πιο πολύ θέλω να καταλάβω γιατί ξυπνάνε κάθε πρωί. Αν δεν έχουνε βάλει ξυπνητήρι γιατί σηκώνονται από το κρεβάτι, να πάνε να κάνουν τι; Τι τους ενθουσιάζει; Θέλω να δω αυτό το πιο αυθεντικό να τους βγαίνει και να καταλάβω αν αυτό είναι το ότι ταιριάζει. Αν δεν τους βγαίνει τίποτα, δεν μας ταιριάζει. Αυτό. Και το δεύτερο είναι ότι κοιτάω αν είναι καλός άνθρωπος, δηλαδή πώς παίρνει αποφάσεις.
Παναγιώτης: Μετά την Morgan Stanley είσαι στο Λονδίνο;
Ειρήνη: Ναι.
Παναγιώτης: Εμείς είμαστε ακόμα εκεί στο Λονδίνο, στη Morgan Stanley. Τι άλλο μεσολαβεί μέχρι να ξεκινήσεις την Dyania; Ξεκινάς ένα άλλο start-up.
Ειρήνη: Ναι, ξεκίνησα το πρώτο μου start-up, άμα το πούμε από άποψη…
Παναγιώτης: Μετά το φοιτητικό οργανισμό, ξεκινάς…
Ειρήνη: Ακριβώς, γιατί το ξεκίνησα; Στη Morgan, επειδή δουλεύαμε με διαφορετικά industries, το ένα κλάδο που εμένα μου άρεσε πάρα πολύ, και κάπως, όχι κάπως, είχα αλλάξει ομάδα για να το κάνω αυτό, ήταν η τεχνολογία και πιο consumer και τότε είχα αρχίσει να δουλεύω παράλληλα σε κάποια άλλα project, γιατί τότε ο κάθε αναλυτής μπορεί να είχε 5 imminent projects, τα οποία είναι πάλι πολλά, δηλαδή συνήθως ένας αναλυτής μπορεί να είχε 1-2 το πολύ. Είχαμε τότε 5 όμως και ένα από αυτά τα 5 ήτανε το Net-a-Porter που έγινε συγχώνευση με τη Yoox και ήτανε απ’ τα μεγαλύτερα tech-ish e-commerce fashion που είχε γίνει τότε και ήτανε να γίνει η συγχώνευση equally, ένα δις και ένα δις αποτίμηση. Δουλεύαμε για την founder, τη Natalie Massenet, βασικά την βοηθούσαμε να αποδείξει ότι η αποτίμηση της εταιρείας θα έπρεπε όντως να είναι 5 δισεκατομμύρια και να το κερδίσει, γιατί minority επενδυτές θέλανε να το πουλήσουν για ένα δις, ενώ αυτή κανονικά έπρεπε να το κυνηγήσει για 5. Ήταν πολύ ενδιαφέρον deal γιατί για να υποστηρίξει το την αποτίμηση της εταιρείας θέλανε να κάνουνε launch την εφαρμογή που λεγόταν “Net Set” για να μπορεί κάποιος να βγάλει φωτογραφία και να αγοράσει τα προϊόντα που είναι (δυσνόητο) τέλος πάντων, και δεν είχανε τόσες ομάδες να το τρέχουνε και βάλανε εμένα τον αναλυτή να πάω εκεί να τρέχω να κάνω το launch μαζί τους και ήμουν λίγο πιο operation σε αυτό το… Και λάτρεψα το της τεχνολογίας.
Έτσι ήδη είχα μάθει να γράφω κώδικα από άποψη Visual Basic κι αυτά αλλά όχι τίποτα σοβαρό. Και ήτανε πολύ συγκεκριμένη στιγμή μέσα στο δωμάτιο που ήταν η Natalie Massenet στη μία άκρη και η managing director (δυσνόητο) στην άλλη άκρη του τραπεζιού και σκεφτόμουν εκεί, στην γνωστή ερώτηση ποια θέλω να γίνω σε 10 χρόνια;
Παναγιώτης: Σε ποια πλευρά του τραπεζιού…
Ειρήνη: Δεν ήτανε, ναι… Ήτανε από την πλευρά του founder. Και τότε άρχισα να κάνω moonlight την πρώτη μου εταιρεία και το είχα σκεφτεί γιατί κατάλαβα ότι παίρνανε τεράστιες εταιρείες αποφάσεις χωρίς όλα τα δεδομένα, δηλαδή δουλεύαμε τότε με Diageo, η οποία είναι το έχουν το αλκοόλ και τα ποτά και κάνανε micro-city launches να καταλάβουνε το γούστο των ανθρώπων, αν θα τους αρέσει ένα καινούργιο ποτό και τότε είχανε κάνει κάτι που λεγότανε “beerarita” δηλαδή μαργαρίτα με μπύρα. Και κατάλαβα ότι υπήρχαν πάρα πολλά δεδομένα σε reviews εστιατορίων, bar κ.λπ. στη Yelp, Google και Facebook reviews και η πρώτη μου εταιρεία ήταν να φτιάξουμε ένα τρόπο να διαβάζουμε αυτά τα reviews, αυτό ήταν πριν να υπάρχει η λέξη Natural Language Processing, by the way, να διαβάζουμε αυτά τα reviews, να συσχετίζουμε το γούστο των ανθρώπων με… Ακόμα και με επιλογές μενού, δηλαδή να μπορούν να κάνουν με επιλογές ένα thumbs-up, thumbs-down ή το είχα σκεφτεί σαν Spotify, where to go. Γενικά ο μέσος όρος των Αμερικάνων πάει έξω για φαγητό ούτε μία φορά το μήνα και συνήθως μία φορά το μήνα θα πάει στο ίδιο, οπότε γενικά ήτανε πάρα πολύ μικρή η αγορά. Φανταστική τεχνολογία μάθαμε, ήταν το μεγαλύτερο σχολείο για το πώς να το έχεις ένα start-up, κάναμε launch στο Λονδίνο, είχα φύγει από Morgan Stanley όταν έκανα ένα beta party με το πρώτο launch. Εντάξει, μου πήρε 3 μήνες να κοιμάμαι 15 ώρες την ημέρα μέχρι να συνέλθω και έφυγα από Λονδίνο για ένα ταξίδι 3 εβδομάδες, 3 εβδομάδων να δω αν μπορούσα να σηκώσω χρήματα με Αμερική και είχα συναντήσεις.
Είχα κανονίσει με επενδυτές και νόμιζα ότι εντάξει με το δικό μου background, τι να μου πούνε, ξέρω ’γω; Δηλαδή οι άλλοι τους σηκώνουν χρήματα και είναι 22 χρονών παιδιά απ’ το πανεπιστήμιο, τι γίνεται;
Παναγιώτης: Αυτό είναι εύκολο.
Ειρήνη: Και έφτασα στην Αμερική και πήγα Σαν Φρανσίσκο και είχα έναν μέντορα, φίλο, δεν ξέρω πώς να το πούμε, ο οποίος ήταν στο Ohio State μαζί μου, ακριβώς ίδιο δρόμο, ο Πίτερ Μιχαηλίδης, Ελληνοαμερικανός πάλι και αυτός από Οχάιο. Την ώρα που γυρνούσα εγώ από Λονδίνο, μετά από 4 χρόνια, είχε φύγει από Harvard, είχε κάνει τη δεύτερη του εταιρεία, την πούλησε για καλό exit, δηλαδή start-ups στο Silicon Valley, ήταν ο μόνος άνθρωπος με τη γυναίκα του που ήξερα στο Silicon Valley, οπότε πάω εκεί.
Είμαι τώρα πια ένα εικοσιπέντε χρονών παιδί στο καναπέ τους να με βοηθήσουν να γνωρίσω κόσμο. Είχα ακόμα ένα διαμέρισμα στο Λονδίνο και ό,τι είχα μαζέψει από Morgan Stanley ήταν εκεί και πλήρωνα μηχανικούς στην Ελλάδα από την τσέπη μου, το μόνο καλό είναι ότι η λίρα ήτανε 1,62 με το δολάριο, οπότε είχα μαζέψει χρήματα σε λίρες, οπότε το δολάριο ήταν πολύ πιο χαμηλό και μπορούσαν να φτάσουν αυτά τα χρήματα πολύ περισσότερο από τα 2 μου χρόνια ως αναλύτρια, αλλά δεν είναι ότι είχα να μείνω, και οι γονείς μου μού είχανε πει «καλά κορίτσι μου, έφυγες από τη ιατρική, πήρες μία καλή δουλειά που ό,τι καταλάβαμε ήτανε πολύ καλή δουλειά, σε πλήρωνε καλά και τώρα έχεις φύγει από κει να γίνεις τι»; Να ακούς τη μάνα μου να λέει “entrepreneur”; Και στην ουσία εγώ έλεγα «ναι αυτό θα κάνω, δηλαδή, εντάξει, δεν το καταλαβαίνετε», αλλά μου λέει «άμα δεν έχεις χρήματα, μπορείς να γυρίσεις σπίτι, δεν σου δίνουμε τίποτα». Οπότε ήμουν, εντάξει, εντελώς boot-strapping. Ο Πίτερ Μιχαηλίδης, λοιπόν, και η γυναίκα του με σώσανε επίσης ο πατέρας μου μου έδωσε κάποια χρήματα, μου έδωσε 10.000 δολάρια και μου λέει τότε «σου τα δίνω αυτά, αλλά να ξέρεις ότι ο Χένρι Φορντ απέτυχε 10 φορές μέχρι να κάνει μία επιτυχία, οπότε είμαι σχεδόν σίγουρος ότι θα αποτύχει αυτό απλά να το θυμάσαι, αυτά είναι τα τελευταία χρήματα που θα σου δώσω». Εγώ έλεγα «μα δεν είναι χορηγία, εγώ θα σου γυρίσω τα χρήματα, θα κάνω ένα entity» επέμενα. In hindsight, πολύ αστείο γιατί, εντάξει, μερικές φορές, όχι μερικές φορές, και εγώ το πιστεύω ότι στην πρώτη μου εταιρεία τώρα δεν είναι ότι θα επένδυα σε μένα στα 23 χρόνων για να περιμένω να βγάλω κάποια χρήματα. Είναι η χορηγία σε αυτό το επίπεδο και δεν είναι να πω ότι “παιδιά, δεν θα έπρεπε να μπούνε στο entrepreneurship”, αλλά είναι η χορηγία για ένα παιδί να περάσει από αυτό το σχολείο για τη δεύτερη εταιρεία να πετύχει και όντως είχα και άλλους επενδυτές, angels, που μου δώσανε κάποια χρήματα, και ο Πίτερ Μιχαηλίδης επένδυσε και άλλους 2-3. Για μένα το μάθημα στην πρώτη εταιρεία είναι ότι υπάρχουν φορές που όσο και να δουλεύεις όσο και να προσπαθείς άμα δεν είναι η τύχη μαζί σου ή εάν δεν έχεις φάει ξύλο αρκετά για να προβλέπεις τι μπορεί να πάει στραβά, και δεν είναι το σωστό timing στο market όσο δουλειά και να κάνεις, δεν θα πάει.
Παναγιώτης: Να σου πω κάτι άλλο που βλέπω εγώ σε αυτή την ιστορία που νομίζω ότι είναι εξίσου σημαντικό και όμορφο για το τι συμβαίνει στην αγορά της Αμερικής. Εμείς έχουμε κάνει μία έρευνα και έχουμε πάρει 200 unicorn founders και πιάσαμε όλη τους τη ζωή μέχρι τη στιγμή, μέχρι τη στιγμή που αποφασίζουν να ξεκινήσουν την εταιρεία που θα τους κάνει δισεκατομμυριούχους. Όχι μετά, πριν. Που σπούδασαν που πήγανε και πολύ κομμάτι αυτό είναι και το… Οι συζητήσεις που κάνουμε στα podcast. Γιατί νομίζω βγαίνουν πολύ ωραία μηνύματα για όλη την υπόλοιπη αγορά. Ένα από τα πιο βασικά learnings αυτής της έρευνας, η οποία είναι πάρα πολύ ωραία έρευνα, «Founder Pathways» λέγεται, της Endeavor, είναι ότι οι περισσότεροι founders, μιλάμε τώρα για το 60% των founders έχουν ξεκινήσει, 70%, συγνώμη, 70%, ή έχουν ξεκινήσει start-ups πριν και έχουν αποτύχει αυτά τα start-ups ή έχουν πάει να δουλέψουν για άλλα start-ups, πριν ξεκινήσουν το start-up που θα τους κάνει δισεκατομμυριούχους, αυτό, παρατηρώ ότι πόσο όμορφο είναι να βάζει κόσμος, να επιλέγει να επενδύσει και να σε υποστηρίξει, ξέροντας όχι ότι θα αποτύχεις, ότι είναι η προϋπόθεση για να επιτύχεις το επόμενο. Το start-up πώς το ονόμασες αυτό;
Ειρήνη: Choose. Choose πού να πας, πού να πας για ποτό κ.λπ. Και έτσι. άρχισα να βλέπω ότι θα ήταν πολύ ακριβά, ένα, να κάνουμε launch καινούργια εφαρμογή σε μία πόλη, δύο, να μας πληρώνουν τα εστιατόρια γιατί ανοιγοκλείνανε οπότε υπήρχε τεράστιο πρόβλημα με το να πρέπει να έχουμε ένα μεγάλο salesforce, να πουλάνε στα εστιατόρια και να κλείνουν κάθε 6 μήνες οι μεγάλες πόλεις πολλές φορές, οπότε και οι χρήστες οι ίδιοι δεν είχαν μεγάλο κίνητρο να πληρώνουν κάθε μήνα. Οπότε καταλάβαμε εκεί ότι ήταν ένα cashflow πρόβλημα άμα το συνεχίζαμε. Τότε άρχισα να λέω εντάξει, ΟΚ, φτάνει, πρέπει να αρχίζουμε να βγάζουμε λεφτά και άρχισα να κάνω… Άρχισα να μπαίνω στο Upwork και να συμβουλεύσω εταιρείες funds, start-ups για τις τεχνολογίες τους κ.λπ., και, τέλος πάντων, μέσα σε αυτό είχα μία συνεργασία με ένα fund το οποίο πίστεψε και σε μένα και αρχίσαν να με στέλνουνε στο Ντουμπάι.
Παναγιώτης: Το Upwork, να πούμε εδώ, είναι μια πλατφόρμα για freelancers…
Ειρήνη: Σωστά. Ουσιαστικά να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους ανά ώρα ή με συμβάσεις σε εταιρείες. Ήταν life-changing για μένα γιατί μπορούσα να κάνω… Εγώ τότε είχα στο μυαλό μου ακόμα ότι ακόμα έτρεχα το Choose παράλληλα, απλά έπρεπε να βάζω κάποια χρήματα, αλλά μέσω του Upwork, βρέθηκαν άλλες ευκαιρίες. Δηλαδή ένα fund, ουσιαστικά, με πήρανε full-time και με στέλνανε στα εμιράτα να μιλάμε με (δυσνόητο) και μέσα σε 2-3 μήνες, αυτό ήταν το ’17; Νομίζω ναι. Είχα χτίσει μία σχέση με τη μία οικογένεια, Ναϊάν, και τους είχα κάνει… Πολλές φορές με φέρνανε για meetings να συμβουλέψω τις στρατηγικές τους για επενδύσεις σε εταιρείες. Γενικά, επίσης, από τα διάφορα adviser και όλο αυτό που τρέχαμε ήταν και στο χώρο της υγείας γιατί αυτό μου ήτανε και πιο εύκολο. Είχα επενδυτές που ήτανε γιατροί κ.λπ. οπότε ήτανε το easy, low-hanging fruit που λέει ο λόγος.
Είχα κάποιους επενδυτές που είχαν νοσοκομεία, οι οποίοι είχανε έρθει να με ρωτήσουνε τι πιστεύω για την αξία των ιατρικών δεδομένων, γιατί ήτανε να γίνει εξαγορά και έγινε εξαγορά βασικά απ’ την Opteon που είναι της United House, τη μεγάλη ασφαλιστική, να αγοράσει το νοσοκομείο τους και δεν ξέρανε πως να αποτιμήσουμε το πώς να γίνει η αποτίμηση των ιατρικών δεδομένων για λόγους κλινικής έρευνας. Και άρχισα να μπαίνω σε αυτή τη σκέψη, άρχισε να μπει λίγο…
Παναγιώτης: Μπήκε το μικρόβιο.
Ειρήνη: Μπήκε το μικρόβιο και ήθελα να γυρίσω στην επιχειρηματικότητα, οπότε ήταν εκεί και αυτό που σκέφτηκα, που είχα ήδη αρχίσει να το δουλεύω στο μυαλό μου ήταν στο πώς θα γινότανε να επενδύσουμε και δεδομένα και χρήματα σε start-up, σε fund.
Οπότε πήρα αυτή την ιδέα που όντως το δούλευα, ούτως ή άλλως, το έφτιαξα σε website σε 2 εβδομάδες, έκανα μία παρουσίαση και πάω Ντουμπάι. Όπως και να έχει 13 Αυγούστου από 15 Ιουλίου είχαμε φτάσει στο να υπογράψουν, να επενδύσουν σε μένα 60 εκατομμύρια. Και ξεκινάει καινούριος δρόμος και αυτός ο δρόμος ήτανε σουρεάλ, να το πω έτσι, κατάλαβα ότι είναι πιο πολύ στην αραβική χώρα να δουλεύουν πιο αργά.
Μερικές φορές έχουνε distractions τα οποία τους πάνε σε διαφορετικές κατευθύνσεις, και ουσιαστικά αυτό που έγινε είναι ότι εγώ κατάλαβα πιο γρήγορα ότι ήθελα να αξιοποιήσω τα δεδομένα για το δικό μου start-up. Απ’ το να θέλουν όντως και να στέλνουν τα λεφτά.
Κατάλαβα ότι θα υπήρχε μεγάλη αξία όλο αυτό στο κομμάτι του ΑΙ, οπότε έτσι έγινε το transition προς Dyania. Αυτό ήταν το ‘19 και είχα όλα αυτά, όλες αυτές τις ιδέες στο μυαλό μου και πήγα σε έναν φίλο ο οποίο ήτανε και venture capital fund, δεν είχε επενδύσει ποτέ σε μένα αλλά γνωριζόμασταν από παλιά σε ομιλίες, κάναμε μαζί (δυσνόητο) κ.λπ. Και του λέω «Άλεξ, τι πιστεύεις για αυτό»; Είναι ο Alex Rubalcava λέγεται, είναι από Stage Ventures στο Λος Άντζελες. «Δεν ξέρω, λες να έχει νόημα»;
Κοιτάει το deck, μου λέει «το έχει δείξει σε κάποιον άλλον»; Λέω «όχι, ήθελα να πάρω τη γνώμη σου». «Πήρες το lead σου», του λέω «τι εννοείς;», «θα επενδύσω σε αυτό», «μα δεν έχω κάνει τίποτα», «κάντο». Pre-seed fund, out of the gate, δεν είχαμε κάνει τίποτα. Και αυτό ήτανε τέλος του Νοέμβρη, ο γύρος έκλεισε Γενάρη του ‘20 και ξεκινήσαμε με Dyania και ήταν για να αυτοματοποιήσουμε το διάβασμα των ιατρικών αρχείων, οπότε αυτό δεν έχει αλλάξει. Η χρήση στην αρχή ήτανε για κλινικές μελέτες για ανεύρεση ασθενών και τώρα είναι αυτό και πλέον τόσα πράγματα, γιατί είναι η ίδια τεχνολογία που μπορεί να χρησιμοποιηθεί και να εφαρμοστεί παντού, είναι λίγο σαν… Εγώ το λέω πλέον σαν βρύση, το νερό που βγαίνει μπορεί να βράσει ένα αυγό και να ποτίσει το φυτό.
Παναγιώτης: Καταλαβαίνω ότι η αρχική ιδέα, η αναγνώριση του προβλήματος και του μεγέθους του, ίσως και οι πρώτες διασυνδέσεις με ανθρώπους της αγοράς έχουν προκύψει από την πορεία σου μέσα στο χώρο του investment banking και ειδικά από το fund κιόλας που έκανες tap στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.
Ειρήνη: Σωστά.
Παναγιώτης: Πώς μπαίνεις στη διαδικασία, όμως; Αναγνωρίζεις το πρόβλημα είναι μεγάλο, είναι τέλειο, έχει μια ευκαιρία, είναι όντως η στιγμή η σωστή να μπει κάποιος εκεί. Έχεις και την εμπειρία από τα προηγούμενα start-ups, αλλά πώς ξεκινάς να αναπτύξεις την τεχνολογία για κάτι τόσο ιδιαίτερα δύσκολο;
Ειρήνη: Εντάξει στην αρχή και μέχρι τότε, βασικά είχα, είχαμε μάθει αρκετά κώδικα.
Ήξερα Python, ήξερα δηλαδή το πρώτο version, τέλος πάντων, το είχα στήσει εγώ μόνη μου πριν προσλάβω κανέναν στην ουσία, οπότε υπήρχε ένα MVP και τότε ήτανε ακόμα σε αρχικό… Δεν ήταν σαν πρώτη σκέψη, γιατί εγώ ήξερα από την πρώτη μου εταιρεία το Natural Language Processing της προηγούμενης γενιάς, οπότε εγώ άρχισα να μπαίνω πιο πολύ σε έρευνες να καταλαβαίνω τι γίνεται στο κομμάτι του large language models και με transfarmers κ.λπ. και κάπως ήξερα το shift που έπρεπε να κάνουμε, αλλά μέσα σε όλο αυτό ήτανε και η πανδημία, δηλαδή ήτανε όλα τα νοσοκομεία κλειστά. Γενικά, η πρώτη μου σκέψη απ’ την αρχή ήταν ότι ήθελα να χτίσω κάτι το οποίο συνδέει την ιατρική γνώση με engineering και τεχνολογική δυνατότητα και έβλεπα ότι αυτά τα δύο από άποψη συνδέσεων, δεν υπήρχε. Δηλαδή δεν το έβλεπα από άλλες εταιρείες στην αγορά. Είχανε μία ομάδα από μηχανικούς και πηγαίνανε και προσπαθούσαν να κάνουν μία δουλειά. Εντάξει, έγιναν όλα πολύ πιο περιορισμένα γενικά με το με την πανδημία.
Καταρχάς προσπαθούσα να σκεφτώ μετά το πρώτο στήσιμο το δικό μου, τι δεδομένα χρειαζόμασταν και πώς να φτιάξουμε αυτά τα δεδομένα για να μπορεί να εκπαιδευτεί ένας αλγόριθμος, τέλος πάντων. Προσπαθούσαμε, όταν φύγαμε από το γραφείο, να χτίσουμε το δικό μου σπίτι σε μισό γραφείο μισό σπίτι, ουσιαστικά, για να μπορούν να έρθουν όλοι σπίτι τουλάχιστον, και να έχουμε μία κάπως… Όλοι, ήμασταν 4 άτομα…
Παναγιώτης: 4 άτομα.
Ειρήνη: 4 άτομα. Και επίσης, δεν μπορούσαμε να τεστάρουμε τίποτα. Δεν υπήρχαν τα νοσοκομεία, δεν κάνανε τίποτα, εκτός απλά να θεραπεύσουν τον covid. Ευτυχώς που δεν μπήκαμε στην διαδικασία να προσπαθήσουμε να κάνουμε, να στοχεύσουμε τη δουλειά μας για να βοηθήσει τον κορονοϊό και την πανδημία, γιατί όσοι πέσανε σε αυτή τη θάλασσα δεν βγήκανε ποτέ μετά, δηλαδή θεωρώ ότι θα μας είχε… Ήταν άλλη η τεχνολογία που έπρεπε να γίνει, δεν υπήρχε computing power αρκετά γρήγορα να πιάνει τα χαρακτηριστικά των ασθενών γιατί μέσα σε 3 ώρες θα πηγαίναν από το να μην μπορούν να αναπνέουν και μετά να έχουν πολύ οργανική ανεπάρκεια. Αυτό το τρίωρο με ένα νοσοκομείο δεν θα μπορούσε να το πιάσει κάποια τεχνητή νοημοσύνη. Οπότε γιατί δεν υπήρχαν GPU computing power, δεν υπήρχαν υποδομές στο νοσοκομείο. Οπότε, εμείς μείναμε με την αρχική ιδέα και προσπαθούσαμε να χτίσουμε όσο μπορούσαμε, περάσαμε διάφορα από, εντάξει και οι άνθρωποι και μες στην ομάδα να περνάνε προσωπικά πράγματα, αλλά να προσπαθώ να κάνω lead μία ομάδα remote τους πρώτους μήνες που να υπάρχει, να έχω μόλις πάρει χρηματοδότηση από επενδυτές…
Παναγιώτης: Και με νοσοκομεία…
Ειρήνη: Και με νοσοκομεία τα οποία ήταν με ανοιχτή αγκαλιά πριν την πανδημία ξαφνικά, δεν βρήκα κανέναν, κόντεψα να τρελαθώ, λέω «τι θα τι θα κάνω»; Και ήταν απλά να κόψουμε έξοδα, μέχρι τον Ιούλιο ήμουν έτοιμη να κολυμπήσω η Ελλάδα, όπου και πάλι να θυμίσω, δεν είχα διαβατήριο γιατί οι γονείς μου δεν είχαν πιστέψει ποτέ ότι θα πήγαινα Ελλάδα για κανένα λόγο εκτός από διακοπές. Και τότε είχανε κλείσει τα σύνορα και δεν μπορούσανε οι Αμερικανοί να πάνε στην Ευρώπη. Και πήρα ένα έγγραφο από την πρέσβη, απ’ τον πρόξενο του Λος Άντζελες που έλεγε ότι, και ήταν αλήθεια, ότι πήγαινα στην Ελλάδα για λόγους ιατρικής έρευνας και δεν το πιστεύανε στην αεροπορική που είχα πάει να κάνει check in.
Παναγιώτης: Στο αεροδρόμιο;
Ειρήνη: Στο αεροδρόμιο. Και ουσιαστικά ήταν 07:00 το πρωί η Παρασκευή, μια Παρασκευή, ήταν 25 Ιουλίου, και να παίρνουν τηλέφωνο να προσπαθούν να βρουν κάποιον στο ελληνικό προξενείο στο Λος Άντζελες.
Παναγιώτης: Να τους επιβεβαιώσει ότι εσύ πας για ιατρική έρευνα.
Ειρήνη: Ότι είναι γνήσιο το έγγραφο για να πάω Ελλάδα γιατί είχε υπογράψει ο πρόξενος 4 επιστολές για να μπορεί να φύγει κόσμος, γιατί όλοι οι Ελληνοαμερικανοί θέλαν να πάνε και δεν είχανε τρόπο, άμα δεν είχανε το γράμμα γιατί ήταν ανοιχτά τα πράγματα στην Ελλάδα τότε, οπότε προσπαθούσαν όλοι να βρούνε οποιοδήποτε λόγο.
Ο παππούς μου έχει τάδε, η θεία μου χρειάζεται βοήθεια, να φύγουν από την Αμερική γιατί ήτανε πολεμική κατάσταση, δηλαδή στο Λος Άντζελες, καίγανε τα γραφεία μας, σεισμούς, φωτιές, αμερικανικός στρατός κατέβηκε στην πόλη, δηλαδή από κει αν είναι που… Λέγαμε πριν μια διάσταση και χίλια δύο, δεν είχα ποτέ τραύμα, από την πανδημία στο Λ.Α.. Έφτασα στην Ελλάδα με το να βλέπω φωτιά ήμουν, δεν μπορούσα να κοιμηθώ το βράδυ, σε νησί, έβλεπα πού είναι, είναι κοντά, δεν μπορώ να κοιμηθώ ήμουνα δηλαδή από κει… ναι. Και νομίζω ότι πολύς κόσμος πέρασε τραυματικές καταστάσεις, αλλά δεν ξέρω. Εγώ ένιωθα ότι είμαι άνθρωπος. Μου αρέσει να κάνω πράγματα αν μου κόψεις τη δυνατότητα να μπορώ να κάνω κάτι να ξυπνάω και να είχε αποτέλεσμα η μέρα, ναι, να είναι δημιουργικό, είναι σαν…
Παναγιώτης: Να σου κόβει το οξυγόνο, κάποιος.
Ειρήνη: Ακριβώς, ακριβώς. Και έφτασα στην Ελλάδα και κατάλαβα ή μάλλον θυμήθηκα τότε ότι οι γιατροί έχουν αναμονή συνήθως μέχρι να ξεκινήσουν ειδικότητα και τότε είχαμε τον αδερφό μου intern εκείνο το καλοκαίρι να παράγει ιατρικά δεδομένα, αλλά ο αδερφός μου ήτανε στη ιατρική στην Αμερική, όπου είχε μόνο το ένα καλοκαίρι. Μετά από αυτό είχε κλινικές, θα είχε ειδικότητα. Δηλαδή, ήξερα ότι οι γιατροί στην Αμερική δεν θα μπορούσαν ποτέ να το κάνουν αυτό full-time και εμείς θέλαμε μία ομάδα full-time, να δουλεύουν πάνω σε αυτό και φτάνω στην Ελλάδα και προσλαμβάνουμε τον πρώτο μας γιατρό. Ανοίξαμε γραφείο και άρχισε να χτιστεί η ιατρική ομάδα.
Παναγιώτης: Διαπιστώνεις, λοιπόν, στην Ελλάδα υπάρχει μια απόσταση μεταξύ του πτυχίου και της ειδικότητας που θα τηρούν οι γιατροί και έχουν ένα χρόνο ελεύθερο. Και αρχίζεις και παίρνεις εσύ γιατρούς και τους βάζεις να κάνουν τι ακριβώς; Εξήγησε μας.
Ειρήνη: Σωστά. Εμείς είχαμε ένα μεγάλο, μία μεγάλη βάση δεδομένων από φακέλους από τους σύμβουλους γιατρούς που είχαμε στην Αμερική. Και μας στέλνανε φακέλους ασθενών τους και δίναμε τους φακέλους στους γιατρούς στην Ελλάδα να το διαβάζουνε και να γράφουνε την απάντηση των ερωτήσεων που ήτανε σημαντικά για να μάθουμε την τεχνητή νοημοσύνη να απαντάει έτσι στις ερωτήσεις, δηλαδή, φτιάχνανε δείγματα για εκπαίδευση τεχνητής νοημοσύνης. Αν πούμε ότι ο Έλληνας γιατρός, ο γιατρός γενικά, θα έχει την ιατρική γνώση να βγάλει σωστό συμπέρασμα, το σωστό είναι του ανθρώπου και χρησιμοποιούμε το αποτέλεσμα ανθρώπου να εκπαιδεύσουμε την τεχνητή νοημοσύνη.
Παναγιώτης: Άρα με πραγματικούς ιατρικούς φακέλους, τους οποίους βρίσκεις γιατί έχεις ένα board και ιατρικούς σύμβουλους οι οποίοι έχουν πρόσβαση σε αυτά τα αρχεία, παίρνεις ανώνυμα…
Ειρήνη: Ναι. Ήταν πριν να ξέρουν όλοι την αξία των δεδομένων Αμερική, δηλαδή τώρα δεν θα υπήρχε αυτή την ευκαιρία.
Παναγιώτης: Ναι. Άρα εκπαιδεύεις, αρχίζεις και εκπαιδεύεις το μοντέλο σου με τους γιατρούς να διαβάζουν πραγματικά case studies από ασθενείς που έχεις. Φανταστικό…
Ειρήνη: Και ήταν ένα μεγάλο…
Παναγιώτης: Το οποίο φαντάζομαι τρέχει ακόμα. Έτσι, αυτό το κάνεις ακόμα.
Ειρήνη: Ναι, ναι, η ιατρική ομάδα κάνει και τόσα ακόμα. Μέσα σε αυτή τη διαδικασία αρχίσαμε να χτίζουμε μία μαθηματική ομάδα στην Αμερική από ΑΙ Researchers όπου είχαν εμπειρία και ήταν από τους λίγους στον κόσμο που είχαν εμπειρία με Large Language Models στην αρχή, και ακόμα το 2022, αν το ξεκινάμε εκεί από το Chat GPT με το Open ΑΙ, ήτανε περίπου 2000 άνθρωποι σε παγκόσμιο επίπεδο που είχαν αυτή την εμπειρία. Και ψάχναμε μόνο για αυτούς και μετά ένας, Weiqi λέγεται, ένας κινέζος που τρέχει την oμάδα μας, άρχισε να χτίζει και να μαθαίνει και τους new hires, τέλος πάντων, που μπορεί να ήταν οι φανταστικοί στο πανεπιστήμιο, αλλά δεν είναι ότι είχανε πάρα πολύ εμπειρία, ενώ ο Weiqi ήτανε… Φυσική Ολυμπιάδα, μετά ήταν… Έστελνε rocket ships στον Άρη…
Παναγιώτης: Πόσα case studies έχετε… Και δεν ξέρω αν υπάρχει τίποτα άλλο, το οποίο πλέον κάνει train το μοντέλο σας, αλλά πόσα case studies έχετε επεξεργαστεί μέχρι στιγμής;
Ειρήνη: Εμείς εκπαιδεύουμε, κάνουμε την εκπαίδευση του Synapsis AI μας, όπως θα είχε εκπαιδευτεί ένας γιατρός, δηλαδή ξεκινάμε με continual pretraining, λέγεται, που διαβάζει ιατρικά βιβλία, up-to date άρθρα επιστημονικά, δηλαδή έχει το περιεχόμενο της ιατρικής που μαθαίνει από εκεί.
Παναγιώτης: Τα fundamentals.
Ειρήνη: Ναι. Και πέρα από αυτό που θα είχε ήδη σε pretraining σε foundational level, βάζουμε και περισσότερα και περισσότερη πληροφορία. Για παράδειγμα, ο χώρος της ιατρικής είναι πολύ πληροφορία που εμφανίζεται μέσα σε εικόνες και σχήματα. Πρέπει να γίνει μία περιγραφή αυτό το σχήμα για να μπορεί να το πάρει η τεχνητή νοημοσύνη που είναι για ελεύθερο κείμενο, που λέει ο λόγος, να εκπαιδευτεί από αυτό. Οπότε ξεκινάμε με το οτιδήποτε που κάπως αν feedάρουμε κείμενο στο ΑΙ και του δίνουμε ένα ιατρικό πτυχίο, μετά τα cases είναι σαν να περνάει από ειδικότητα, και όντως το έχουμε εκπαιδεύσει, το λέμε AI residency και για ένα disease area γίνανε 10.000 δείγματα, είναι μία ειδικότητα, οπότε στην ογκολογία κάναμε 10.000 δείγματα, καρδιολογία 10.000 δείγματα και πάμε πιο κάτω και τώρα κάνουμε ένα…
Παναγιώτης: Πόσες ειδικότητες έχει το Synapsis AI;
Ειρήνη: Έχει πολλές.
Παναγιώτης: Πάτε σε κάθε ειδικότητα και δουλεύετε με την κλινική, η οποία είναι expert σε αυτό ή δουλεύετε…
Ειρήνη: Όχι. Προσλάβαμε Έλληνες γιατρούς που είχανε τελειώσει ειδικότητα ήδη.
Ή είχαν ήδη κάνει αυτό.
Παναγιώτης: Άρα γιατί; Γιατί για τις νευρολογικές συγκεκριμένα…
Ειρήνη: Γιατί δεν είχαμε κάνει, δεν έτυχε να έχουμε κάποιον στην Ελλάδα που είχε κάνει νευρολογικό background, αλλά και επίσης οι νευρολογία είναι πολύ υποκειμενικός, ως κλάδος.
Παναγιώτης: Πιο δύσκολος, είναι ακόμα δύσκολο…
Ειρήνη: Επίσης είναι δύσκολη η ιατρική, το θέμα της ιατρικής. Πολλές φορές ο γιατρός μπορεί να αντιλαμβάνεται μία φράση πολύ διαφορετικά από άλλους γιατρούς δίπλα του, δηλαδή symptomatic heart failure, ότι είναι συμπτωματικός ο ασθενής. Τι σημαίνει αυτό; Exercising tolerance, ότι δεν μπορεί να κάνει αθλητισμό, ότι δεν μπορεί να αναπνέει, heart palpitations, δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω ελληνικά, η ταχυκαρδία, νομίζω. Όλα αυτά τα συμπτώματα μπορεί να σημαίνει κάτι για έναν γιατρό και ο άλλος να λέει όχι, δεν έχει symptomatic heart failure με αυτό. Είναι πάρα πολύ υποκειμενικό. Οπότε, αν δεν είναι ξεκάθαρο το πρωτόκολλο και το τι σημαίνει το κάθε τι, πώς θα το εκπαιδεύσει κάποιος σε έναν γιατρό, σε μία τεχνητή νοημοσύνη, για να μπορεί να βγάζει συμπέρασμα που θα συμφωνούν οι γιατροί ότι στο συμπέρασμα είναι σωστά; Ο τρόπος που το κάνουμε εμείς είναι να έχουμε consensus από πολλούς γιατρούς, να συμφωνούν μεταξύ τους, αλλά ακόμα και στο πώς ορίζουμε την ερώτηση πρέπει να έχει συμφωνηθεί ήδη από τον γιατρό που είναι στον πελάτη, και πολλές φορές, οι γιατροί στους πελάτες που είναι στα νοσοκομεία διαφωνούν μεταξύ τους και τους λένε «ωραία, εσείς θα αποφασίσετε τι θέλετε να βρούμε, ξεκάθαρα, αντικειμενικά, τι θέλετε, θέλετε ο ασθενής να μην μπορεί να αναπνέει ή θέλετε τον ασθενή να έχει ταχυκαρδία; Συμφωνείτε μεταξύ σας και μετά πείτε μας και εμείς πάμε να βρούμε τα στοιχεία που υπάρχουνε». Αν λέμε την έκφραση «needles in the haystack», εμείς χρησιμοποιούμε την τεχνητή νοημοσύνη να βρούμε τις βελόνες που υπάρχουν. Αν δεν υπάρχουν, δεν μπορούμε να το φτιάξουμε, δεν μπορούμε να υποθέσουμε. Οπότε είμαστε πολύ ξεκάθαροι στο τι κάνουμε, και τι δεν κάνουμε αν είναι να βγάλουμε ένα συμπέρασμα το οποίο έχει να κάνει με διάγνωση ή να πάρει μία απόφαση για την θεραπεία των ασθενών, αυτό θεωρείται medical advice και θέλει έγκριση από FDA και EMA. Εμείς δεν το κάνουμε αυτό. Δίνουμε όμως όλα τα στοιχεία στον γιατρό, όλα τα συμπεράσματα να μπορεί ο γιατρός ο ίδιος να αποφασίζει τι είναι καλύτερο για τον γιατρό, για τον ασθενή. Έτσι γίνεται η εκπαίδευση τεχνητής νοημοσύνης, αλλά είναι πολύ περίπλοκος κλάδος.
Παναγιώτης: Τρέξατε ένα διαγωνισμό, βάλατε 2 νοσοκόμες…
Ειρήνη: Να διαβάζουνε τα αρχεία…
Παναγιώτης: Να διαβάζουν case studies, να διαβάζουν αρχεία ασθενών, φακέλους ασθενών…
Ειρήνη: Φακέλους, ναι.
Παναγιώτης: Και βάλατε και το Synapsis.
Ειρήνη: Και να απαντάνε κάποιες ερωτήσεις, όπως δώσαμε τις ερωτήσεις και τις απαντήσεις των ερωτήσεων συγκρίνουμε με το Synapsis ΑΙ μας.
Παναγιώτης: Συγνώμη, σε ταχύτητα, σε ποιότητα και…
Ειρήνη: Και σε ταχύτητα και σε ακρίβεια αν είναι σωστές οι απαντήσεις…
Παναγιώτης: Και τι αποτέλεσμα…
Ειρήνη: Είμαστε πάνω από 90% και το κάναμε σε κάποια δευτερόλεπτα και οι νοσοκόμες παίρνουνε μιάμιση εβδομάδα κάνουνε 3 σημειώσεις την ώρα. Στο χρόνο ξέραμε ότι θα κερδίσουμε, αυτή δεν ήτανε έκπληξη, αλλά στην ακρίβεια το πόσο σωστή είναι η τεχνολογία… Εμείς το ξέραμε γιατί είχαμε τους γιατρούς εσωτερικά να συγκρίνουμε με τους δικούς μας γιατρούς, αλλά εμείς θέλαμε μία στάμπα από εξωτερικό πελάτη που είναι… Εντάξει η Cleveland Clinic είναι νούμερο ένα νοσοκομείο στον κόσμο, οπότε λέει πολλά όταν βγαίνει έξω και λέει ότι η Dyania δουλεύει και εδώ είναι ο συνεργάτης μας για οτιδήποτε AI…
Παναγιώτης: Nομίζω θα ήταν πολύ χρήσιμο να καταλάβουμε λίγο ποιοι είναι οι πελάτες σου και πώς σερβίρεις τον κάθε πελάτη, δηλαδή τι, ποια είναι η λύση για τον κάθε πελάτη, και εγώ βλέποντας λίγο το site σας, παρουσιάζεις 3 areas, 3 κατηγορίες πελατών που είναι οι κλινικές, είναι οι φαρμακευτικές και είναι και ασθενείς οι ίδιοι. Βοήθησέ μας λίγο να καταλάβουμε…
Ειρήνη: Οι ασθενείς δεν τους βλέπω ως πελάτες, είναι… Απλά έχουνε τα μεγαλύτερα οφέλη στο τέλος της ημέρας, γιατί αυτή τη στιγμή, ειδικά για νοσήματα που ο ασθενής μπορεί να μην έχει άλλη επιλογή, να μην έχει εναλλακτικές θεραπείες, γιατί δεν υπάρχουνε, δεν έχουνε εγκριθεί, και ψάχνουνε κλινικές μελέτες και αυτό είναι για πολλά νοσήματα για πολλούς καρκίνους, για αρκετά νοσήματα στον κόσμο που απλά δεν υπάρχει μια θεραπεία που να είναι επιτυχημένη. Ο ασθενής, άμα δεν έχει άλλη επιλογή, θα ψάξει να συμμετάσχει σε μία μελέτη, αλλά οι κλινικές δοκιμές έχουν κάποια κριτήρια συμμετοχής, δηλαδή πολλές φορές πρέπει να έχει περάσει ήδη από μία σειρά φαρμακοποιών, δηλαδή είναι 30-40 κριτήρια συμμετοχής σε μία μελέτη. Και συνήθως είναι ότι πρέπει να έχουν γίνει χ, ψ, η άλφα, βήτα, γάμμα αλλά όχι δέλτα ακόμα. Και αυτό το παράθυρο του χρόνου είναι κρίσιμο στον ασθενή, γιατί, αν το χάσει, χάνει όλη την ευκαιρία για αυτό το φάρμακο συγκεκριμένα. Οι ασθενείς συνήθως… Καταρχάς δεν έχουνε συνήθως τον φάκελο στα χέρια τους για να μπορούν να το διαβάζουν οι ίδιοι και να προσπαθούν να βγάλουν κάποιο νόημα από τα δεδομένα τους. Αλλά και αν είχανε τον φάκελο στα χέρια τους, δεν θα είχαν τη ιατρική γνώση για να μπορούν να βγάζουν το σωστό συμπέρασμα και δεν θα είχανε κάποια βάση δεδομένων για να βρουν τις κλινικές μελέτες, έτσι ως δεν ξέρουνε τι εναλλακτικές υπάρχουνε, δεν ξέρουν πού να ξεκινήσουν. Πάνε στο δικό τους γιατρό, ο οποίος συνήθως δεν τρέχει μελέτες, δηλαδή μόνο 2% από τους γιατρούς στην Αμερική τρέχουν κλινικές δοκιμές, το οποίο σημαίνει ότι οι περισσότεροι δεν έχουνε…
Παναγιώτης: Πρόσβαση…
Ειρήνη: Πρόσβαση σε τίποτα και μάλιστα υπάρχει τεράστιο κομμάτι που… Το πρόβλημα με τις μελέτες είναι ότι ι γιατροί δεν γνωρίζουν για τους άλλους γιατρούς τι μελέτες έχουνε αν θα μπορούσαν να στείλουν το δικό τους γιατρό, ασθενή σε άλλο γιατρό, θα μπορούσαν αν υπήρχε ένα σύστημα που έκανε ανεύρεση και ματσάρισμα, ουσιαστικά, να κάνει match τον ασθενή στη σωστή μελέτη στη σωστή στιγμή, αλλά όλο αυτό δεν υπάρχει, οπότε τι κάνει ο γιατρός τώρα; Που επίσης θέλει να βρει τον ασθενή; Περιμένει κάθε μέρα και λέει «θα έρθει σήμερα ο ασθενής μου που πήρε κριτήρια συμμετοχής στη μελέτη μου»; Και περιμένει 2 χρόνια.
Παναγιώτης: Ναι.
Ειρήνη: Είναι τεράστιο πρόβλημα στο χώρο της κλινικής έρευνας, γιατί μιλάμε για ένα φάρμακο, να πρέπει να πάρει 2 χρόνια για κάθε φάση, 4 φάσεις, σχεδόν δεκαετία μέχρι να βγει φάρμακο στην αγορά, οπότε αυτό είναι πρόβλημα και για τους ασθενείς που δεν μπορούν να πάρουν καλύτερο φάρμακο. Είναι πρόβλημα για τους γιατρούς που δεν μπορούν να θεραπεύσουν τον ασθενή σωστά, χάνουν τη δυνατότητα να έχουν οικονομικά οφέλη και να πληρωθούν από τις φαρμακευτικές. Γιατί μιλάμε για μελέτες οι οποίες είναι όλες χρηματοδοτημένες. Έχει χρηματοδοτήσεις από φαρμακευτικές, οπότε οι γιατροί θέλουν κάποια στιγμή να πληρωθούν και για τη δουλειά τους που προσπαθούν να σώσουν τους ασθενείς και να έχουν κίνητρο να δουλεύουνε σε περισσότερες μελέτες. Και όντως, και το νοσοκομείο έχει οφέλη και οικονομικά και με καλύτερα αποτελέσματα για τους ασθενείς, οπότε γενικά υπάρχει ένα κοινό win-win-win κίνητρο και για τις φαρμακευτικές, τα νοσοκομεία και για τους ασθενείς. Οι ασθενείς θα έχουν καλύτερη θεραπεία, οι γιατροί έχουν και οικονομικά οφέλη και θεραπεύουν καλύτερα, και τα νοσοκομεία έχουνε και τα 2, και το ίδιο οι φαρμακευτικές καταφέρνουνε το να τρέχουν τις μελέτες.
Παναγιώτης: Και θα πω εδώ, καταρχάς συγχαρητήρια γιατί έχεις χτίσει και μόλις ανακοινώθηκε κιόλας και μία επένδυση, όχι μόνο μία συνεργασία αλλά και μία στρατηγική επένδυση απ’ την Cleveland Clinic.
Ειρήνη: Σωστά.
Παναγιώτης: Συγχαρητήρια.
Ειρήνη: Ευχαριστώ.
Παναγιώτης: Βοήθησέ μας λίγο να καταλάβουμε γιατί είναι αυτό σημαντικό.
Ειρήνη: Καταρχάς η Cleveland Clinic είναι το νούμερο ένα νοσοκομείο στον κόσμο, έχει ξεπεράσει και την Mayo Clinic και άλλα τεράστια ακαδημαϊκά κέντρα σε παγκόσμιο επίπεδο…
Παναγιώτης: Είναι νούμερο ένα στον κόσμο.
Ειρήνη: Είναι νούμερο ένα στον κόσμο.
Παναγιώτης: ΟΚ.
Ειρήνη: Και γενικά τρέχουνε 3000 μελέτες κάθε χρόνο, έχουνε 4,7 εκατομμύρια ασθενείς και είναι σε 4 χώρες. Είναι στα Εμιράτα, στην Αγγλία, στην Αμερική, σε Καναδά και έχουν νοσοκομεία που συνεργάζονται σε εκατοντάδες άλλες χώρες στον κόσμο, οπότε μιλάμε για ένα τεράστιο οργανισμό.
Παναγιώτης: Τεράστιο.
Ειρήνη: Εμείς ουσιαστικά παίρνουμε (δυσνόητο), email, τα πάντα της Cleveland Clinic για να δουλεύουμε σαν να είμαστε πάλι της Cleveland Clinic, οπότε είχαμε την ιατρική ομάδα στην Ελλάδα να τρέχουν στο Cleveland Clinic και να γράφουν πρωτόκολλα για τους γιατρούς εκεί, και μιλάμε για κορυφαίους γιατρούς δηλαδή τα παιδιά εδώ μπαίνουν σε δημοσιεύσεις στις οποίες δεν θα είχαν αυτή την πρόσβαση. Οπότε αν πάμε πίσω στο πώς χτίζουμε την ομάδα και τι κίνητρο έχουν όλοι, είναι ότι δουλεύουνε με τους κορυφαίους του πλανήτη.
Παναγιώτης: Ερευνητές και γιατρούς στον πλανήτη.
Ειρήνη: Ακριβώς.
Παναγιώτης: Και τώρα δεν θυμάμαι αν δουλεύουνε…
Ειρήνη: Και είναι και σε (δυσνόητο) συνεργασία, ναι. Και όταν ρωτάνε τους γιατρούς στο Cleveland Clinic, γιατί θέλουν να δουλεύουνε μαζί μας είναι επειδή… Λένε γιατί οι γιατροί εκεί, για το ιατρικό ταλέντο και για το για το πόσο δουλεύει, πόσο καλά δουλεύει το ΑΙ, το οποίο πάει για το ΑΙ research team, αλλά αυτό που δεν ξέρουμε, που είναι από πίσω όλο αυτό, είναι τα υδραυλικά, στην ουσία, που έχουμε να συνδέσουμε το κάθε κομμάτι του data, της βάσης δεδομένων μεταξύ τους και να λειτουργεί όλο το σύστημα από την αρχή μέχρι το τέλος και αυτό το τρέχει engineering ομάδα. Οπότε, είναι οι 3 ομάδες οι οποίες συνεργάζονται μαζί τους, μεταξύ τους αρκετά ενεργά για να κάνει deliver ένα προϊόν και εμείς κτίσαμε… Όλο το concept της εταιρείας ήταν να μπορεί να βγει ένα αποτέλεσμα από multidisciplinary, δεν ξέρω ποια είναι η λέξη, αλλά multidisciplinary πηγές ανθρώπων, δηλαδή να έχουνε τεχνολογική, μαθηματική και ιατρική γνώση και να το συνδέσουμε για να έχουμε ένα…
Παναγιώτης: πολύπλευρο αποτέλεσμα.
Ειρήνη: Ναι, ακριβώς αυτός είναι ο λόγος που στο Cleveland Clinic τους αρέσει να δουλεύουνε μαζί μάς και νομίζω αυτό είναι… Λέει πολλά για τα παιδιά στην Ελλάδα που, εντάξει, παίρνουνε μηνύματα από νοσοκόμες στο Clinic ζητώντας κι άλλες μελέτες, και «πότε θα μπορείτε να κάνετε και το δικό μου»; Δηλαδή, υπάρχει ζήτηση. Και αυτό είναι μόνο το ένα κομμάτι του πώς δουλεύουμε. Επίσης, το κάθε νοσοκομείο έχει να κάνει reporting και να συμπληρώνει φόρμες για τα αποτελέσματα των ιατρικών υπηρεσιών τους και, ουσιαστικά, σε κάθε ινστιτούτο, για παράδειγμα, ογκολογικό ινστιτούτο, καρδιολογικό ινστιτούτο κ.λπ. έχουνε περίπου 50 άτομα που κάθονται μόνο και διαβάζουνε τους φακέλους να συμπληρώνουν φόρμες. Κάνουμε και αυτό εμείς, εύκολα με την ίδια τεχνολογία, έχει ήδη γίνει deployment, οπότε γενικά έχουμε 3, 4, 5 πηγές ή product types, ας το πούμε έτσι, από τη μία τεχνολογία.
Παναγιώτης: Γίνονται και στρατηγικές σας επενδυτές είναι το series A σας αυτό.
Ειρήνη: Α.
Παναγιώτης: Θέλω να μας πεις λίγο περισσότερα, έτσι τα χαρακτηριστικά του γύρου αυτού.
Ειρήνη: Ναι.
Παναγιώτης: Μέχρι στιγμής έχετε σηκώσει, νομίζω…
Ειρήνη: Τώρα, 20 εκατομμύρια.
Παναγιώτης: Συνολικά 20.
Ειρήνη: Ο series μας ήτανε 10, η lead μας ήτανε η HealthX Ventures που είναι στην Αμερική μαζί με Tech Square Ventures από Ατλάντα και Cleveland Clinic.
Παναγιώτης: Φανταστικά.
Ειρήνη: Ουσιαστικά είχαμε oversubscribed γύρο, δηλαδή θέλανε… Και είχαμε και συμμετοχή από τους ήδη επενδυτές μας που είχαν επενδύσει σε προηγούμενα rounds, θέλανε να βάλουν κι άλλα λεφτά και ήτανε πολύ σημαντική η στιγμή, θεωρώ, της εταιρείας, όταν καταλάβαμε ότι ο στόχος δεν ήτανε την επένδυση και μάλιστα δεν θέλαμε να υπάρχει αυτός ο στόχος, είναι να προσφέρουμε την ΑΙ as a service, ως υπηρεσία, να πληρωθούμε με αμοιβή για τη δουλειά μας και όχι να πάρουμε χρήματα από το να δίνουμε μετοχές της εταιρείας. Είναι μια πολύ στρατηγική αλλαγή που δεν το κάνουν όλοι οι start-ups, θεωρώ. Αλλά και αν είναι να σηκώσουμε άλλο γύρο σε series B και πότε που μάλλον θα σηκώσουμε θα είναι επειδή θέλουμε να μεγαλώσουμε πολύ περισσότερο. Αυτό, οπότε ήταν η στιγμή που, για παράδειγμα, με Cleveland Clinic, γιατί εντάξει, έχουν… Παίρνουν αποφάσεις για επενδύσεις μία φορά το τρίμηνο. Έπρεπε να περιμένουμε λίγο να μπούνε στο ίδιο χρονοδιάγραμμα με τους υπόλοιπους επενδυτές στο series A, οπότε υπήρχε η καθυστέρηση στην ανακοίνωση του γύρου και φτάναμε στο τέλος και τους είπα ότι «εντάξει, η αλήθεια είναι ότι δεν μας νοιάζει αν επενδύετε ή όχι, μπορεί και να μην επενδύσετε.
Παναγιώτης: Να δουλέψουμε μαζί σας θέλουμε.
Ειρήνη: Εμείς θέλουμε να συνεχίζουμε να δουλεύουμε μαζί. Ξέρουμε ότι οι γιατροί… Γιατί είναι περίπλοκος, είναι τεράστιος οργανισμός, έχει 100.000 ανθρώπους, υπαλλήλους. Εμείς ξέραμε ότι πηγαίναμε μία δύναμη από στήριξη ιατρικών προσωπικών που είχανε συνεργαστεί μαζί μας και είχανε απαιτήσει να συνεχίζει να εξαπλωθεί, οπότε ξέραμε ότι αυτό θα γινότανε ούτως ή άλλως και ήδη είχε γίνει, ήδη είχαμε τρέξει αρκετά project, οπότε, εμείς θέλαμε τον πελάτη, δεν θέλαμε τον επενδυτή και τους είπαμε ότι «εντάξει, αν δεν είναι στους όρους και στο χρονικό παράθυρο που έχουμε τώρα να επενδύσετε αλλιώς… Είμαστε ΟΚ να μην επενδύσετε και έχουμε τους άλλους δικούς μας που είναι έτοιμοι να βάλουν τα ίδια χρήματα αύριο, οπότε δεν έχουμε ανάγκη τα χρήματα.
Παναγιώτης: Όμως μπήκαν, νομίζω είναι έξυπνοι να έρθουν, να δούνε και την ευκαιρία εδώ όχι μόνο στην τεχνολογία, αλλά και την επένδυση, την ίδια. Πες μας λίγο, ποια είναι τα επόμενα bets, δηλαδή αυτή τη στιγμή έχεις φτάσει μία ομάδα 30 ανθρώπων, έχεις την καλύτερη κλινική στον κόσμο, όχι απλά πελάτη σου, αλλά και επενδυτή σου, το οποίο είναι, νομίζω, ένα δεύτερο badge of honor για τον τρόπο με τον οποίο δημιουργείς αξία για τους πελάτες σου. Ο κόσμος είναι μπροστά, έχεις προβάδισμα. Πώς κάνετε scale και θέλω να μου βάλεις σε αυτό και τον παράγοντα competition.
Ειρήνη: Το τελευταίο είναι το πιο εύκολο γιατί από τη στιγμή που έγινε η δημοσίευση, του Chat GPT, αυτό συμβαίνει συνέχεια, και όσο προχωρούσαμε και είχαμε χτίσει ένα loyalty, τέλος πάντων, από Cleveland Clinic και από άλλα νοσοκομεία, τόσο πιο συχνά συνέβαινε που εμείς ήμασταν το πρώτο τηλέφωνο, δηλαδή εμφανιζόταν μία εταιρεία, πλοπ! Ειρήνη, εσείς μπορείτε να κάνετε αυτό; Αν μπορούμε να το κάνουμε, είπαμε ναι, και μετά εντάξει, αν η άλλη εταιρεία τους έχει κάνει pitch. Η αλήθεια είναι ότι και πέρα από αυτό, οι νέες εταιρίες, άμα δεν έχεις επενδύσει τόσα χρόνια και στην τεχνολογία και στο data και να έχεις σκεφτεί όλα τα κομμάτια, είναι αδύνατον, δηλαδή και να το ξεκινήσουνε, εμείς ξέρουμε τι έχουμε κάνει και ξέρουμε πόσο δύσκολα ήτανε και ξέρουμε τι πνευματική ιδιοκτησία έχουμε με την ομάδα τώρα, ακόμα και στο γεγονός ότι είμαστε στο Cleveland, δεν έγινε επειδή ξεκινήσαμε μία συνεργασία με έναν γιατρό. Ήταν επειδή έβαλα στόχο ότι εμείς θα πάμε στους decision makers. Τον Γενάρη του ‘23 είχα συνάντηση 10 λεπτά περπατώντας από ασθενή σε ασθενή με την chief research informatics officer της Cleveland Clinic, η οποία σε αυτό το δεκάλεπτο μου είπε «το έχω ακούσει 15 φορές. Τι κάνετε διαφορετικά;», και κάπως πείστηκε και κάπως ξεκίνησε από κει, αλλά η chief research informatics officer ήταν ο λόγος που είμαστε εδώ που είμαστε τώρα. Αν κάποιος δεν έχει C και I στον τίτλο τους, λέμε όχι σε συνάντηση. Στο τέλος της ημέρας, κάποιος πρέπει να είναι decision maker και εμείς είχαμε φτιάξει όλη τη στρατηγική που βλέπουμε ξεκάθαρα ότι δουλεύει, όταν έχουμε CIO, CMO, CRO, είναι εξάμηνο, όταν δεν έχουμε…
Παναγιώτης: Είναι χρόνος.
Ειρήνη: Χρόνος.
Παναγιώτης: Και μπορεί και περισσότερο.
Ειρήνη: Αυτό, οπότε είμαστε πολύ συγκεκριμένοι ότι δεν πουλάμε Toyota, πουλάμε Maserati, άρα πάμε στοn decision maker, στα top νοσοκομεία, και αυτή είναι η αρχή και αυτό θα είναι για τον επόμενο χρόνο, δηλαδή τα top νοσοκομεία είναι αυτοί που έχουνε πάνω από 3 εκατομμύρια ασθενείς, τρέχουνε πάνω από 3000 μελέτες, πάνω από 1500 μελέτες στο χρόνο και έχουνε computing power GPU εσωτερικά να υποστηρίξουν από άποψη σε υποδομές, να υποστηρίξουν την τεχνολογία μας. Αν δεν πληρούν αυτά τα 3 κριτήρια δεν μπορούμε να κάνουμε συνεργασία, γιατί θα πάρει 2, 3, 5 χρόνια, καλύτερα να έχουν ολοκληρώσει μία τεχνολογική ανανέωση, τέλος πάντων να το πούμε έτσι, και μετά να μιλήσουνε μαζί μας, αλλιώς δεν το αναλαμβάνουμε ως δουλειά.
Παναγιώτης: Για τις νευρολογικές πατήσεις Αλτσχάιμερ και Πάρκινσον που δουλεύετε αυτή τη στιγμή…
Ειρήνη: Ναι.
Παναγιώτης: Σε κομμάτι ειδικοτήτων σε εισαγωγικά…
Ειρήνη: Αυτό είναι καινούριο, ήδη δουλεύουμε, δηλαδή αυτό που κάναμε με Cleveland Clinic ήταν ογκολογία και καρδιολογία, έχουμε και συνεργασία που δεν το είχα πει μέχρι στιγμής, είναι το New York University, NYU Langone Medical Center που επίσης είναι μισά-μισά καρδιολογία και ογκολογία…
Παναγιώτης: Wonderful.
Ειρήνη: Johns Hopkins είναι με transplant…
Παναγιώτης: OK.
Ειρήνη: Και κάποιον κάποια άλλα νοσοκομεία που είναι πιο…
Παναγιώτης: Έχετε τώρα τα νευρολογικά…
Ειρήνη: Θα κάνουμε επιπλέον ειδικότητα στην τεχνητή νοημοσύνη, συνεργαζόμενοι μαζί με την Cleveland Clinic, με την νευρολογική ομάδα.
Παναγιώτης: Τι άλλο έχει μπροστά; Υπάρχει κάποια άλλη προς το παρόν, κάποια ειδικότητα που…
Ειρήνη: Ναι. Η αλήθεια είναι ότι στα περισσότερα νοσήματα, τα πάει καλά ήταν, δεν έχουμε μόνο… Βασικά, ψυχιατρικά δεν έχουμε πιάσει καθόλου που είναι πάρα πολύ δύσκολο γιατί είναι πάρα πολύ υποκειμενικό αυτό που θα γράψει ο γιατρός για τον ασθενή και εμείς, δεν είναι ο στόχος μας αυτή τη στιγμή, δεν είμαστε φτιαγμένοι να υποθέσουμε κάτι από κάτι υποκειμενικό. Θέλουμε να έχει γραφτεί ξεκάθαρα και ακόμα και με το ξεκάθαρο γράψιμο είναι δύσκολο να βγάζει κάποιο συμπέρασμα, αλλά μέχρι εκεί. Νομίζω το επόμενο frontier, που λέει ο λόγος, είναι ψυχιατρικά ή ακόμα πιο vague πράγματα. Από άποψη της τεχνολογίας. Μετά το πώς κάνουμε scale είναι, εντάξει,
προσλαμβάνουμε όσο γρήγορα γίνεται και νομίζω το (δυσνόητο) θα είναι για τα νοσοκομεία, το computing infrastructure, δηλαδή πόσες υποδομές θα έχουν για GPU, και σκεφτόμαστε στο μέλλον, αρχίζουμε να το κάνουμε λύση και εμείς για να έχουνε, όταν δεν το χρησιμοποιούμε εμείς. Εμείς έχουμε αγοράσει το δικό μας εδώ και ένα χρόνο πάνω από ένα, σχεδόν 2 χρόνια, μόλις αγοράσαμε κι άλλο GPU δηλαδή, αλλά είναι επειδή έχουμε κάνει max out στο δικό μας computing power για το δικό μας training, οπότε όταν έχουμε… Mάλλον μετά το series B, θα αρχίσουμε να έχουμε και extra να το προσφέρουμε σαν extra υπηρεσία να μπορεί να γίνει μία…
Παναγιώτης: Ολοκληρωμένη λύση.
Ειρήνη: Ολοκληρωμένη λύση για τα νοσοκομεία που δεν έχουν computational υποδομές μέσα στο νοσοκομείο ήδη, οπότε ναι ξεκινάμε με τα κορυφαία, που λέει ο λόγος, και πάμε προς expansion.
Παναγιώτης: Λοιπόν, Ειρήνη, θα παίξουμε ένα παιχνίδι τώρα.
Ειρήνη: Ωραία.
Παναγιώτης: Θα σου δώσω μία κάρτα, θα διαλέξεις μία κάρτα η οποία έχει μέσα λέξεις.
Ειρήνη: Ωραία.
Παναγιώτης: Και θα ήθελα να μας πεις το δικό σου ορισμό αυτής της λέξης. Για να δούμε.
Ειρήνη: Ωραία. Leadership.
Παναγιώτης: Leadership, yes sir.
Ειρήνη: Για μένα leadership είναι γενικά όταν είμαι μέσα στα trenches μαζί με την ομάδα, κάνοντας από τις πιο δύσκολες δουλειές μαζί τους μέχρι τις πιο εύκολες, και θεωρώ ότι αυτό αναγκαστικά πρέπει να αλλάζει με το χρόνο, με το στάδιο της εταιρείας, γιατί δεν μπορώ να είμαι μαζί τους κάνοντας τα πάντα, γιατί δεν υπάρχει χρόνος, αλλά μέχρι στιγμής ήτανε για να χτίσουμε μία κατάσταση που δεν φοβόντουσαν όλοι να κάνουν κάτι το οποίο ήτανε χωρίς μία επιβεβαίωση ότι θα βγει αποτέλεσμα, δηλαδή ότι είναι OK to fail, και να περνάμε challenges για να τις δείξω στην ομάδα, ότι ήταν ΟΚ να περνάμε αυτές τις δυσκολίες, περνούσα τις δυσκολίες μαζί τους, δηλαδή ήτανε αυτό για μένα ήτανε leadership, και θεωρώ ότι στο επόμενο στάδιο θα είναι πολύ δύσκολο να το κάνω αυτό γιατί εμένα μου αρέσει να χτίζω, μου αρέσει η δημιουργία και μου αρέσει να είμαι και in the weeds και όταν πρέπει να κάνω zoom out και να είμαι με επενδυτές ή με πελάτες κ.λπ., καλά, με πελάτες όταν εμένα οι αγαπημένοι μου πελάτες είναι οι γιατροί που θα χτίζουμε ένα πρωτόκολλο live, αλλά αυτό δεν θα έπρεπε… Μετά από ένα σημείο δεν μπορεί να συνεχίζω με τη δουλειά μου, οπότε για μένα, για αυτό είναι δύσκολη λέξη γιατί διαμορφώνεται και θα διαμορφωθεί το τι σημαίνει για μένα και για τη Dyania τα επόμενα χρόνια και θα δούμε. Αλλά μέχρι στιγμής σημαίνει ότι είμαι μαζί με την ομάδα και χτίζαμε όλοι μαζί.
Παναγιώτης: Στα ξενύχτια μαζί και… Σηκωμένα μανίκια και αυτό το thrill της δουλειάς.
Ειρήνη: Ακριβώς, ναι. Και θεωρώ ότι αυτό είχε μεγάλο αποτέλεσμα στην έμπνευση και να βλέπουν το vision και γιατί είμαστε εδώ.
Παναγιώτης: Ξέρω ότι πρόσφατα παντρεύτηκες. Συγχαρητήρια.
Ειρήνη: Ευχαριστώ πολύ.
Παναγιώτης: Same here. Πέρα από το scale μιας εταιρείας, μεγαλώνουμε, μπαίνει, πώς το λένε… Αλλάζουν οι ρόλοι ενός ανθρώπου. Πώς νιώθεις ότι πρέπει να αλλάξει ο ρόλος ενός leader; Πώς χτίζεις την ομάδα σου να είναι έτοιμοι για… Να είναι μέχρι τις 04:00 το πρωί στον αγώνα χωρίς να είσαι εσύ μέχρι τις 04:00 το πρωί εκεί;
Ειρήνη: Βασικά είναι 2 πράγματα και μέχρι πολύ πρόσφατα δεν είχα δει κάποια (δυσνόητο) σε αυτό το επίπεδο, να καταλάβω το πώς γίνεται at scale. Μάλιστα είχα μία (δυσνόητο) αυτό και νομίζω είναι και μέτρο στην Endeavor, έχετε διάφορες συνεργασίες.
Η Αθηνά Θεοδώρου που ήτανε στη Morgan Stanley μαζί μου και έβλεπα την Αθηνά να έχει τα παιδιά της να είναι φανταστικά παιδάκια να είναι και μαμά και she’s killing it σε managing director επίπεδο σε επενδυτική τράπεζα και να δουλεύει και τόσες ώρες. Δεν το είχα δει στον κλάδο της επιχειρηματικότητας, από άποψη start-up, entrepreneurship, μέχρι πρόσφατα δεν έβλεπα φως στο τούνελ, ότι δεν θα ήταν βιώσιμο για ένα μωρό να γεννηθεί με το δικό μου πρόγραμμα αυτή τη στιγμή, δηλαδή δεν… Θα λυπόμουν το παιδί, δεν γίνεται, και είναι απαραίτητο. Τώρα, κάποια στιγμή θα αλλάξει αυτό και αναλόγως με… Βασικά εγώ αυτή τη στιγμή χτίζω, ανεξάρτητα με το αν και πότε και τι θα γίνει με οικογενειακή κατάσταση, γιατί θέλω να έχω υποδομές για να μπορώ να συγκεντρωθώ στο πιο vision κομμάτι και όχι πιο πολύ στις λεπτομέρειες. Αυτό σημαίνει ότι γίνομαι πολύ πιο επιλεκτική στο πώς αφιερώνω τον χρόνο μου και πού και πρόσφατα είχα μία συζήτηση με μία γνωστή, τέλος πάντων σε ένα γκρουπ, που εξηγούσε πώς από τη στιγμή που έγινε μητέρα ήταν πολύ πιο συγκεντρωμένη να λύνει τα πράγματα πολύ πιο γρήγορα για να μπορεί να βγει η μέρα και να βλέπει και το παιδί της και να μην είναι… Απλά να λείπει όλη μέρα, οπότε ήτανε πολύ πιο παραγωγική σε μικρότερο χρονικό διάστημα να παράγει τα ίδια πράγματα, και, όχι μόνο δεν έχει αλλάξει το πόσο productive ήτανε, αλλά μάλιστα έγινε πολύ πιο παραγωγική και αποτελεσματική ανά ώρα, ας το πούμε έτσι. Οπότε, αυτό σημαίνει για μένα ότι εντάξει, υπάρχει ένας πατημένος δρόμος όπου μέχρι πρόσφατα δεν είχα δει ότι υπήρχε ένα πατημένος δρόμος. Εντάξει, ακόμα είμαι ακόμα σε με βαλίτσα και ζω ουσιαστικά σε αεροπλάνο, οπότε, δεν… Αλλά με υποδομές, με την ομάδα να μεγαλώσει, εντάξει, πάντα υπάρχει ένας τρόπος για τα πάντα.
Παναγιώτης: Προσαρμοζόμαστε.
Ειρήνη: Αυτό, ακριβώς. Εντάξει, για μένα ξεκίνησε το να υπάρχει μία ισορροπία με το να κάνω τα τελευταία τηλεφωνήματα μου πριν μπω στο σπίτι. Αυτό ήτανε αυτή ήταν η γραμμή.
Παναγιώτης: Τράβηξες τη γραμμή εκεί.
Ειρήνη: Μα όλη η γειτονιά στη Κηφισιά με είχε ακούσει μέσα στο αυτοκίνητο, μάλλον με ανοιχτή ακρόαση να μιλάω, ξέρει ο άντρας μου όταν είμαι απέξω γιατί με ακούει στο τηλέφωνο, μπορεί να μιλάω 2 ώρες στο αυτοκίνητο γιατί δεν έχει τελειώσει το τηλεφώνημα και να κάθομαι στο αυτοκίνητο μέχρι να μπω στο σπίτι, αλλά τη στιγμή που μπαίνω στο σπίτι.
Παναγιώτης: Είσαι…
Ειρήνη: Προσπαθώ να σβήσω.
Παναγιώτης: I like that, μου αρέσει αυτό.
Ειρήνη: Έκανε τεράστια αλλαγή στην ηρεμία.
Παναγιώτης: Και του ζευγαριού.
Ειρήνη: Αυτό, αυτό. Αυτό που δεν έχω κόψει ακόμα είναι το πρωί, γιατί συνήθως ξυπνάω πριν τον άντρα μου, να αρχίζω να κοιτάω το κινητό και αυτό… Δηλαδή τα emails, να έχω φύγει με 3 ώρες δουλειάς μέχρι 08:00 το πρωί, πολλές φορές. Αν είμαι σε μία κατάσταση άγχους και πρέπει να γίνει κάτι, μία προθεσμία, μπορεί να έχω ξεκινήσει από 04:00 η ώρα το πρωί από μόνη μου να γράφω στο κινητό, στα emails και αυτό πρέπει να βρω τον τρόπο να κοπεί.
Παναγιώτης: Πάμε στο δεύτερο κομμάτι, θα κάνω κάποιες ερωτήσεις, θα απαντάς γρήγορα, κάποιες είναι λίγο πιο ελεύθερες, αλλά ελπίζω ότι θα μας δώσουνε τελευταίες πινελιές γύρω από την προσωπικότητά σου και ποια είσαι. Ωραία;
Ειρήνη: Τέλεια.
Παναγιώτης: Βιβλίο ή podcast;
Ειρήνη: Βιβλίο.
Παναγιώτης: Βιβλίο. Είσαι πρωινός ή βραδινός τύπος; Μας απάντησες…
Ειρήνη: Πρωινός.
Παναγιώτης: Πρωινός, πολύ πρωινός.
Ειρήνη: Παλιά ήμουν πάντα βραδινός τύπος.
Παναγιώτης: Ναι.
Ειρήνη: Παιδάκι, δεν μπορούσα να κοιμηθώ ποτέ.
Παναγιώτης: 04:00 η ώρα, δεν ξέρω αν είναι πρωί βράδυ, εγώ 04:00 πάω για ύπνο. Καφέ ή τσάι;
Ειρήνη: Καφέ.
Παναγιώτης: Καφές. Με ποιο ιστορικό πρόσωπο θα ήθελες να δειπνήσεις;
Ειρήνη: Με 15.
Παναγιώτης: 15, γιατί;
Ειρήνη: Για κάθε σημείο… Εγώ δεν ήμουν, δεν είμαι και δεν θα είμαι σε όλα expert ποτέ, οπότε γενικά για το καθετί μου αρέσει να έχω μία συζήτηση, ο οποίος είναι εξειδικευμένος ή έχει 40 (χρόνια) εμπειρία στο χ.
Παναγιώτης: Ωραία, μας καπάρωσες όλα τα ιστορικά πρόσωπα, δεν θα τη ρωτήσω στους άλλους.
Ειρήνη: Επίσης, η λύση είναι open-disciplinary, για αυτό έχετε σαν τη Dyania διαφορετικές πηγές.
Παναγιώτης: Με ποια τεχνολογία δεν μπορείς να ζήσεις χωρίς;
Ειρήνη: Εγώ μπορώ να ζω χωρίς τεχνολογία, γεννήθηκα το 90, πριν το Internet και οι καλύτερες μου εμπειρίες είναι στο νησί…
Παναγιώτης: Βιβλιαράκι.
Ειρήνη: Ναι.
Παναγιώτης: Συμφωνώ.
Ειρήνη: Κολύμπι, θάλασσα.
Παναγιώτης: Λοιπόν, εδώ θέλω να σε δω. Ποια είναι η αγαπημένη σου πόλη για επαγγελματικά ταξίδια;
Ειρήνη: Τόσες πολλές. Θα έλεγα Ιαπωνία, στο Τόκιο.
Παναγιώτης: Υπάρχει κάποιο βιβλίο που να σου έχει αλλάξει τη ζωή, να έχεις…
Ειρήνη: Θα γίνω πολύ nerd τώρα… Harry Potter, εγώ μεγάλωσα μαζί με το Harry Potter, εντάξει ήτανε… Θεωρώ ότι μας άλλαξε πολύ η γενιά εδώ, οι millennials, το πώς αντιλαμβάνομαι τον κόσμο τριγύρω μας και πως έχουμε το diversity αλλά σε φυσικό επίπεδο όχι να το κάνουμε για το (δυσνόητο), ενώ ήταν κάτι το οποίο ήτανε παράλληλο με αυτό που ζούσαμε και ήταν απλά να μας μαθαίνει να αποδεχόμαστε γενικά διαφορετικές σκέψεις, τρόπους συνεργασίας και background των συμμαθητών μας, τότε.
Παναγιώτης: Υπάρχει κάποια συμβουλή που να λες ότι είναι η καλύτερη συμβουλή που έχεις λάβει στη ζωή σου;
Ειρήνη: Νομίζω… Και αυτό του πατέρα μου είναι πολύ ψηλά. Αυτό που είπαμε πριν για το ότι μάλλον θα αποτύχω και it’s OK. Πιο σχετικά με αυτό που είμαι τώρα, με αυτό που κάνω τώρα, τέλος πάντων, ήτανε ότι, ένας επιχειρηματίας μου είπε, ούτε που θυμάμαι το όνομά του, βασικά, ήταν για ένα καφέ στο Λονδίνο πριν πάω Αμερική με το πρώτο start-up και μου είπε ότι δεν θα γίνω real entrepreneur μέχρι να έχω περάσει 3 στάδια. Να κάνω ένα institutional round of capital raising, series A, να έχω φάει μια μήνυση και να πρέπει να πουλήσω κόσμο. Έχω περάσει και τα 3 τώρα.
Παναγιώτης: Αν δεν έκανες αυτό που κάνεις σήμερα, δηλαδή να ’σαι entrepreneur και να έχεις περάσει από τα 3 στάδια αυτά που μας είπες ότι σε έχουν συμβουλεύσει, ότι κάνουν έναν entrepreneur, τι άλλο θα έκανες;
Ειρήνη: Εντάξει, κάποιο ρίσκο θα ήταν κάπου, δηλαδή η λέξη «επιχειρώ» είναι βαθιά στην καρδιά μου, αλλά αν θέλουμε να το πούμε για start-up ή για κάτι άλλο, κάτι άλλο θα έχτιζα, το οποίο μπορεί να ήταν κάτι που έχει να κάνει περισσότερο με design. Μου αρέσει πάρα πολύ το interior design ή γενικά όλη την αισθητική και, βασικά, ξέρω τι θα κάνω σε 10 χρόνια από τώρα, οπότε… Δεν θα σας τα πω ακόμα, είναι για επόμενη σεζόν.
Παναγιώτης: Είναι Outliers, season 50.
Ειρήνη: Εντάξει.
Παναγιώτης: Λοιπόν, το κλείσαμε το πρώτο. Η τελευταία ερώτηση, 3 χρόνια τώρα την κάνουμε σε όλους την ίδια, τι κάνει έναν επιχειρηματία Outlier;
Ειρήνη: Είναι ένα μείγμα από τρέλα, πολύ δουλειά και τύχη, αλλά θεωρώ ότι αυτό που συνδυάζει αυτά τα 3 είναι πείσμα να συνεχίζει σε οτιδήποτε και να συμβεί. Δηλαδή, τι θα κάνεις; Δεν γυρνάς πίσω, δεν γυρνάς το χρόνο, προχωράς και προσαρμόζεσαι, οπότε θα βρεις μία λύση.
Παναγιώτης: Ειρήνη, σε ευχαριστούμε πολύ, να πάνε όλα καλά!
Ειρήνη: Ευχαριστώ πάρα πολύ και ελπίζω να μιλήσουμε και σύντομα!
